गावाकडच्या गोष्टी : आपला गाव आणि पाहुणचार

आपल्या गावचे सर्वांगसुंदर वैशिष्ट्य म्हणजे आदरातिथ्य व पाहुणचार…! इथल्या माणसांच्या रोमांरोमांत माणुसकी ओथंबलेली आहे त्याला पाहुणचाराची जोड देऊन सरोळी गावचे नाव सर्वत्र अजरामर केले आहे. गावच्या वेशीत पाहुणा आला की रामराम पाव्हणंं..! असे स्वागत घरापर्यंत चालूच असते. पाहुण्यांची घरात सरबराई चालूच राहते. घरातील सर्वांची विचारपूस, इकडच्या तिकडच्या गप्पा छान संवादाने सुरु असतात. चहापाणी, नाष्टा अगदी आपुलकीने दिले जाते. गप्पांची मैफिल रगलेली असते. बोलता - बोलता कधी जेवणाची वेळ होते समजत नाही. घरातील सुगरणींनी मन लावून केलेल्या स्वयंपाकातील जेवणाचे ताट समोर येते. स्वादिष्ट, रुचकर जेवणाचा पाहुणे आस्वाद घेतात. जेंव्हा ते तृप्ततेचा ढेकर देऊन सुगरणींच्या जेवणाची मुक्तहस्ते प्रशंसा करतात. पाहुण्यांची प्रत्येक गोष्टीला प्राधान्य देत त्यांचे आदरातिथ्य केलं जातं. नंतर शेतावर मस्त फेरफेटका मारुन तेथंच चहापाणी घेत पाहुणे शेतशिवारातला आनंद लुटतात. गावात असं चित्र घरोघरी पाहायला मिळते. गावात आलेला पाहुणा हा आपलाच आहे ही भावना इथल्या माणसांची खाशीयत आहे. पाव्हणां इतका गावात रमतो की त्याला गाव सोडेणासं होतं. पाव्हणा माघारी जातो तेंव्हा त्याच्या पिशवीत, आंबे , काजू, केळी, मक्याची कणसे अशा इकडील वस्तू हक्काने दिल्या जातात. प्रेमाची ही भेट मोठ्या दिमाखाने पाहुणा आपल्या गावी आनंदाने घेऊन जातो.