घर...घर...

ही अवस्था होती शरदरावांची. त्यांचं सारखं सुरू होतं मला दवाखान्यात राहायचं नाही. मला घरी घेऊन चल...मला घरी घेऊन चल.
त्यांना त्यांचा अंतिम काळ जवळ दिसत होता आणि आपले मरण दवाखान्यात होऊ नये ते आपल्या घरातच व्हावं ही इच्छा त्यांनी आपल्या बायको पोरांजवळ बोलून दाखवली होती.
मुलांना वाटायचे आज नाही उद्या बरे वाटेल.
कसं असतं ना श्वास असेपर्यंत आस असते.
जिजा काकू म्हणाल्या, "अहो त्या शेजारच्या महाजनांच्या बंगल्यासारखा सुसज्जित सर्व सोयींनी युक्त बंगला असता तर समजू शकले असते तुमचा आग्रह घरी चल घरी चलचा.