घरकोन-2
®©राधिका कुलकर्णी.
"अरे एऽऽऽ असा काय झोपलास,उठ ना.,किती वाजलेत बघीतलेस का?"
रेवाची बडबड कानावर आदळत होती तरीही ग्लानीमूळे त्याचे डोळे उघडतच नव्हते.
रेवाने हलकेच डोळ्यावर पाणी मारले आणि त्याने जरासे डोळे किलकीले केले.
"काय गं आत्ता इकडे कशी तू?"
"अरे असे काय विचारतोस डिअर,आपले प्रोजेक्ट डिसक्शन नाहीये का आज?"
"तूला प्रोजेक्ट लिडर केलेय लक्षात आहे ना तुझ्या?"
रेवाची वाक्ये ऐकून सुशांतची झोप पार उडाली आणि तो खडबडून जागा झाला.
"सॉरी यार कसा डोळा लागला वाचता वाचता कळलेच नाही ग.
थँक्स डिअर,.थँक्यू सो मच.आज तू आली नसतीस ना तर मी नक्कीच ही मीट मिस केली असती.."
"पण तूझा चेहरा असा का दिसतोय ओढल्या सारखा?
काही खाल्लेस ना की अभ्यासाच्या नादात पून्हा जेवण मीस केलेस,खरे सांग मला?"
रेवानी कसे अचूक आेळखले असा विचार क्षणात सुशांतच्या मनात येवून गेला.
ह्या महिन्यात घरून पैसे वेळेत आले नव्हते.मेसचे देणे थकले होते.अजून भाड्यात वाढ नको म्हणून पैसे येईपर्यंत मेसवर जेवायचे नाही असे त्याने मनोमन आज ठरवूनच टाकले होते.
आधी सगळे ठिकच चालले होते पण सुशांत बारावी झाला आणि त्याच वर्षी वडील अचानकच वारले.मग सगळा व्यवसाय काकांच्या हातात गेला.सुरवातीला त्यांची वागणूक चांगलीच होती पण हळुहळू त्यांच्या वागण्यातील परकेपणा जाणवण्या इतपत दिसायला लागला.
आई परस्वाधीन,काकांच्याच आश्रयाला त्यामुळे तीचीही घुसमट होत होती.
सुशांतच्या हुशारीमुळे त्याच्या मार्कांवर त्याने टॉप इंजिनियरींग कॉलेजला अॅडमिशन मिळवली.
पहिले दोन/तीन वर्ष काकाही व्यवस्थित पैसे पाठवायचे पण आताशा त्यांनी पैसे पाठवण्यात उगीचच दिरंगाई करताएत हे जाणवत होते सुशांतला.तो फक्त आई त्यांच्या आधाराने जगतीय आपल्यामुळे तीला तिकडे त्रास होवू नये म्हणून सगळे धीराने सहन करत होता.
रेवा कॉलेज मधेच भेटली. एकच क्लास.पहिल्याच दिवशी तीच्या सायकलला धक्का लागून ती पडली आणि वादातूनच पहिली आेळख झाली एकमेकांची.
जरा जास्तच अॅटिट्यूड आहे ह्याला आपल्या हुशारीचा अशामुळेच तीला त्याचा राग यायचा.
आधी दोघांची फार भांडणे व्हायची पण त्याच्या हुशारीमूळे लवकरच तीला तो आवडायला लागला होता.
पण ती त्याला तसे जाणवू न देता एक सुंदर मैत्रीचे नाते जुळवले होते रेवानेच.
आता हळुहळू त्याला ही मनातली परकी भावना कमी होवून तिच्या मैत्रीची सवय लागली होती.
तीला अचूक कळले होते की तो आज जेवला नाहीये पण त्याच्या स्वाभीमानाला दुखवायचे नाही म्हणूनच तीने काहीच विचारले नाही.
"ए सुशांत ऐक ना,हे बघ मी काय आणलेय!"
काय?
"अरे आज माझ्या काकांकडे त्यांचे अॅनिव्हर्सरी सेलीब्रेशन होते.त्यांनी माझ्यासाठी केक आणि सँडविचेस पार्सल पाठवलेत."
" मी कॉलेजमधून जाणे शक्य नव्हते ना म्हणून."
"पण वेळ कमी होता आणि मी उशीरा आले असते मिटींगला तर तू मला सर्वांसमोर बोलला असतास."
"ते व्हायला नको म्हणून मी इकडेच आले पॅक घेवून.चल दोघे मिळून खावूया."
"तूलाही सँडविचेस आवडतात ना!!"
मनात सुशात इतकेच बोलला एक हिचे काका ही गेली नाही म्हणून कॉलेजला खाऊचे पार्सल पाठवले अन् एक माझा काका माझ्याच वडिलांच्या बिझीनेसवर इतके कमावताेय तरीही वेळेवर पैसे पाठवत नाहीत.
नकळत त्याचे डोळे तराळून आले.
रेवाच्या चाणाक्ष नजरेतून ते सुटले नव्हते पण त्याचा मुड आत्ता चांगला करणे तीला जास्त गरजेचे वाटले म्हणून तीने पटकन पॅक फोडले,कागदी प्लेट मधे सँडवीचेस/केकचा पीस काढला आणि पटकन खायला सुरवातही केली.
ते पाहून सुशांतची भूकही चाळवली.
सकाळपासून फक्त एक ग्लुकोज बिस्कीट पूडा खावून दिवस काढला होता त्यामुळे सपाटून भूक लागली होती.
त्याने ही मग पटापट खायला सुरवात केली.
रेवाने खरे तर फक्त त्याने खावे म्हणून भूक लागली असे बोलली होती.
त्याला भरपेट खावून तृप्त झालेले तीला बघायचे होते म्हणून आजही खोटी काका स्टोरी सांगून सुंशातला खायला घातले तीने.
त्याच्या चेहऱ्यावरचा तृप्तीचा आनंद गोळा करण्यात रेवा पुन्हा एकदा गर्क झाली."
#################
दारावरची बेल वाजली तशी रेवा भूतकाळाच्या पडद्यातून पून्हा बाहेर आली.
फुलपूडीवाला पूडी ठेवून गेला होता..
नकळत पाय देवघराकडे वळले.
तिन्हीसांज झाली होती.
रेवा दिवे लावायला देवघरात गेली
~~~~~~~~~~~~~~~~~
(क्रमश:2)
®©राधिका कुलकर्णी.
---------------------------------------
नमस्कार वाचक मंडळी..घरकोन कथा वाचताय ना..नक्की वाचा माझ्या ब्लॉगला फॉलो करा आणि कमेंट/लाईक्स द्वारे तुमची पोहोचपावती जरूर कळवा..
(लेखन वितरणाचे सर्व हक्क लेखिकेच्या स्वाधीन.माझ्या नावासहित कथा शेअर करायला माझी हरकत नाही..)