रेल्वे स्टेशनवरील भेट – भाग २
अमृता ट्रेनमध्ये चढली खरी, पण तिचं मन अजूनही अस्थिर होतं. पावलं पुढे टाकली, सीटवर बसली, पण मन भूतकाळात अडकून पडलं होतं. तिने खिडकीबाहेर पाहिलं—स्टेशन मागे सरकत होतं, पण तिच्या मनातल्या विचारांचा गोंधळ काही थांबत नव्हता.
डोळ्यासमोर अजूनही त्या वृद्ध व्यक्तींचा चेहरा स्पष्ट दिसत होता—ती विचित्र नजर, ओळखीचा भाव आणि त्या क्षणभराच्या नजरेच्या संपर्कातून उमटलेली अस्वस्थता. "ओळखीचा आत्मा... मागच्या जन्मीची भेट?" हे शब्द तिच्या मनातून काही केल्या जात नव्हते.
ट्रेनचा मंद झोका तिला हळूहळू स्थिर करायला मदत करत होता. तिने डोळे मिटले आणि खोल श्वास घेतला. काही सेकंद शांततेत गेले. पण…
अचानक, तिला जाणवलं—कोणी तरी तिच्या शेजारी बसल्यासारखं वाटत होतं.
मनात भीतीचा लहर उमटला. हळूहळू, तिने डोळे उघडले आणि शेजारी पाहिलं… कोणीच नव्हतं!
तिच्या शिरशिरी उठली. "हे काय होतं आत्ता?" तिने स्वतःलाच प्रश्न विचारला. स्वतःलाच वेड्यासारखं वाटलं.
ती भानावर येते, पण तिच्या डोळ्यांसमोर दिसलेलं दृश्य पाहून तिच्या अंगावर काटा आला.
शेजारच्या सीटवर एक छत्री ठेवलेली होती!
अशक्य शक्यता
तिच्या मनात धडकी भरली. "ही छत्री इथे कुठून आली?"
तिने कपाळावर आलेला घाम पुसला. काही क्षणांपूर्वीच त्या वृद्ध व्यक्तींच्या हातात हीच छत्री होती! पण ते ट्रेनमध्ये चढलेच नव्हते. मग ती इथे कशी आली?
घाईघाईने तिने आजूबाजूला पाहिलं. डब्यात इतर प्रवासी शांत होते—कोणी वर्तमानपत्र वाचत होतं, कोणी मोबाईलमध्ये डोकं खुपसलं होतं. कोणाच्याच चेहऱ्यावर काही विशेष प्रतिक्रिया नव्हती.
फक्त ती आणि ती छत्री.
भूतकाळाचे सावट
अमृताने घशाला कोरड पडल्यासारखी वाटली. "छत्री उचलावी का?" तिच्या मनात संभ्रम होता.
तेवढ्यात, तिच्या आठवणीत एक जुनी गोष्ट चमकून गेली—लहानपणी तिचे आजोबा सांगायचे,
"काही आत्मे पूर्णत्वासाठी कुणालातरी शोधत असतात..."
त्या आठवणीने तिचं हृदय आणखी धडधडायला लागलं.
हळूहळू, थरथरत्या हातांनी तिने छत्री उचलली.
छत्रीच्या दांड्यावर काहीतरी कोरलेलं होतं. अ. गोखले – १९४७
कोण हा 'गोखले'?
"गोखले?" तिच्या मनात हजारो प्रश्न घोंगावू लागले. "हा १९४७ सालचा उल्लेख का? कोण असतील हे गोखले? आणि त्यांचा माझ्याशी काय संबंध?"
ती अजून काही विचारायच्या आत, ट्रेन अचानक जोरात हलली.
आणि त्याच क्षणी, तिला वाटलं की कोणी तरी तिच्या कानाजवळ हलक्या आवाजात बोलतंय—
"तुला सापडायचं होतं, अमृता... आता शोध सुरू झाला आहे!"
अमृताने धडधडत्या हृदयाने चटकन बाजूला पाहिलं.
कोणीच नव्हतं.
पण मनात उमटलेल्या त्या शब्दांनी आता सगळं बदललं होतं.
तिला आता कळून चुकलं होतं—हा प्रवास केवळ एका ठिकाणाचा नव्हता. हा प्रवास एका गूढ रहस्याच्या शोधाकडे जात होता... एका अशा गोष्टीकडे, जिथे तिचं भूतकाळाशी काहीतरी अनोखं नातं होतं!
-लेखिका-जान्हवी साळवे.
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा