गोंदण (भाग-७)

आजीच्या लक्षात आलं की कावेरीमुळे त्यांना संधी मिळतीय यात्रेत मोकळं फिरण्याची. . जाऊ दे बिचार्‍यांना. . असा विचार करून त्या बोलल्या.
" बरं जा, पण जास्त वेळ करू नका आणि हिच्याकडेच लक्ष द्या, यात्रेकडे नाही ."
मग आजीने त्यांना स्वतःच्या जवळचे काही पैसे दिले , त्यांनी पण ते बटव्यात ठेवून, बटवा कमरेत खोसला.
"तुम्हाला दिलेत ते पैसे, बांगड्या भरून घ्या गं दोघीजणी. आणि कावेरीला काही लागलं तर घेवून द्या. "
" आजीऽ माझ्याकडे आहेत दहा रुपये. . काल नेमबाजीत जिंकलेत ना !"
" ते असू दे हो. मी त्यांच्याकडे पैसे दिलेत, काय हवं ते त्यातून घे. कधी जायचं मग ?"
"चार वाजता!"
"बरं!"
दुपार पासून कावेरी चार कधी वाजतील याची वाट बघायला लागली.
" मामी सांग ना, किती वाजले?"
" आजोबा सांगा ना किती वाजले?"
कावेरी अर्ध्या तासाला एकदा यायची व असे विचारून निघून जायची.
चार वाजायच्या आधीच दोघी मावशी छान तयार होऊन आल्या, कावेरी पण मस्त तयार होती.
मामीने तिला खूप छान वेणी घालून दिली होती.
आता कावेरी निघाली यात्रेमध्ये.
आजचा कावेरीचा मूडच काही और होता. कितीतरी दिवसांपासून जे डोक्यात घोळत होतं ते तिला करायला मिळणार होतं आणि यावेळी तिला नको म्हणायला आई किंवा दुसरं कुणी सोबत नाही.
तिघीजणी यात्रेत पोहोचल्या.
जनाबाई आणि काशी मावशी दोघींना तिने पहिले बांगड्या भरायला सांगितले. त्यांनी तिच्यासाठी पण छोटे-छोटे गोट घेतले खड्याचे.
मग कावेरीने त्यांच्याकडून नाही तर आपल्या पैशातून वेगळ्या रंगाच्या रिबीनी, नेल पॉलिश व तिच्या बाहुलीसाठी नेकलेस वगैरे घेतलं. स्वतःच्या पैशातून काहीतरी घेण्याचा आनंदच और!