गोष्ट समांतर विश्वाची

"हो; पण हे पर्णिका आणि आग्नेयाच्या बाबतीत घडलं, इतरांचं काय? आग्नेयाच्या आई-बाबांनी समजूतदारपणा दाखवला, म्हणून आग्नेया आणि पर्णिका एकत्र आल्या; पण आई-बाबा आपल्याच हट्टावर ठाम असते तर आग्नेयाचे लग्न त्या अजयशीच झाले असते किंवा मग आग्नेया आणि पर्णिकाने एकत्र जीव दिला असता, कारण तिथे कायदा, पोलिस यांच्यापेक्षा पैशांना जास्त मान आहे. श्रीमंतीनुसार न्याय केला जातो. अक्षरशः श्रीमंतीचे बळ दाखवून संन्याशाला फाशी दिली जाते आणि दुष्टांना कायद्याचे रक्षण मिळते. पालकांना पाल्यांना द्यायला वेळ नाही. म्हातारी वडीलधारी माणसे घरात राहत नसून त्यांच्यासाठी वृद्धाश्रमात सोय केली जाते. गुरूंनाच सर्वसमावेशक ज्ञान नाही, विद्यार्थ्यांना गुरूंचा आदर नाही. भारतीयच असून पाश्चात्यीकरणाचे धडे गिरवतात. लोकशाही तर आहे; पण जनतेचे शोषण दररोज होते. राष्ट्राची अर्थव्यवस्था सुरळीत करण्याच्या चढाओढीत महागाईने शिखर गाठले आहे. शासकीय क्षेत्र असो वा वैद्यकीय क्षेत्र भ्रष्टाचार प्रत्येक क्षेत्रात होतो. गरिबीतून पुढे आलेला व्यक्तीही श्रीमंत झाल्यावर दानधर्म करत नाही. श्रीमंतांना तर आणखी श्रीमंत होण्याची भूक आहे. मुक्या प्राण्यांची अमानुषपणे कत्तल केली जाते. पुस्तके ग्रंथालय वा घरात कमी आणि रद्दीच्या दुकानात जास्त असतात. तिथल्या जगातले शेतकरी कधी उपासमारीने मरतात, कधी कर्जाच्या डोंगराने मरतात; पण शासनाद्वारे नुकसान भरपाई काही केल्या मिळत नाही. सुशिक्षितांना शेती करावीशी वाटत नाही. काही सुशिक्षित शेतकरी आहेत, झुंज देत आहेत; पण मानवच पर्यावरणाची विल्हेवाट करत असल्याने निसर्ग आणि पाऊसही ऐनवेळी हुलकावणी देतो. एकेकाळी प्रगत संस्कृतीने नटलेल्या तिथल्या भारत राष्ट्राची अशीच दयनीय अवस्था आहे सध्या." एका आठवड्यात आग्नेयाने त्या समांतर विश्वात जे काही अनुभवले ते सर्वकाही सांगून प्याल्यातले पाणी पिऊन ती शांत बसली.