गुरुदक्षिणा (भाग १० वा)

तिने मॅडमची समजूत काढण्याचा अयशस्वी प्रयत्न केला. बारकूनेही पुन्हा एकदा त्यांच्या पायावर डोके ठेवून त्यांची माफी मागितली पण त्यांनी ऐकले नाही. सरांचा नाईलाज झाला. दुःखाचा एवढा मोठा डोंगर कोसळल्यानंतर त्यांच्या पत्नीला त्यांची सर्वात जास्त गरज होती. मन बारकूसाठी झुरत होते. सरांनी मात्र बुद्धीचा कौल स्विकारला किंबहुना त्या क्षणी तेच महत्त्वाचे होते. गावकऱ्यांचा आणि सोबत बारकूचा निरोप घेत कर्तव्याला जवळ केले. सर परत गावात येतील ही आशा आता कायमची मावळली होती. जड अंतःकरणाने सगळेच गावात परतले. त्या प्रसंगाने बारकूचा आत्मविश्वास कायमचा हिरावून घेतला. तो कमालीचा शांत झाला. शाळा, पुस्तके, अभ्यास या त्याला हव्याहव्याशा गोष्टी तो जाणीवपूर्वक टाळू लागला. अथक परिश्रम, दुर्दम्य इच्छाशक्तीचे दाखले देणारा तो जगण्याची इच्छाही जणू गमावून बसला होता. त्याच्या या परिस्थितीत वृंदा मात्र त्याला सावरण्याचा अयशस्वी प्रयत्न करत होती. त्याला पूर्वीसारखं करण्यासाठी मनापासून धडपडत होती. अभ्यासाचं कारण काढून त्याला बोलतं करण्याचा प्रयत्न करत होती. त्याने मात्र आपल्या जगण्यावर अपराधीपणाचा शेला ओढून घेतला होता. या शेल्याखाली तो रोजच मरत होता. त्याच्या अश्या झुरण्याचा आजीने मात्र चांगलाच धसका घेतला. मॅडमनी बारकूला दिलेला दोष आठवून त्यांच काळीज रोजच रडत होतं. उतारवयात त्यांना वाटत असलेली बारकूची काळजी त्यांच्या जीवावर बेतली. दरम्यानच्या काळात त्या आजारी पडल्या. यशला जाऊन महिनाच झाला होता की आजीनेही आपला देह ठेवला. देवाने बारकूचा शेवटचा आधारही कायमचा हिरावून घेतला. संकटाची ही शृंखला त्याच्या निरोगी मानसिकतेला जेरबंद करती झाली. तो नैराश्येच्या गर्तेत पूर्णपणे अडकला. आई बाबा मग यश आणि आता आजीच्या जाण्याने त्याची जगण्याची इच्छाही कायमची संपली. वृंदा सावलीसारखी त्याच्या सोबत होती म्हणून तो जिवंत तरी होता.
शेवटी गावकऱ्यांनी सरांच्या कानावर ही गोष्ट घालायचे ठरवले. त्या क्षणी तेच त्याला या निराशेतून बाहेर काढू शकणार होते. वृंदाचे वडिल आणि काही गावकरी सरांच्या घरी पोहचले. बारकूच्या आजीबद्दल ऐकताच सर अगतिक झाले. बारकूची काय अवस्था झाली असेल याची कल्पनाही त्यांना त्या क्षणी नकोशी वाटली. गावकऱ्यांच्या तोंडून जेव्हा त्यांनी बारकू बद्दल ऐकले ते कमालीचे हतबल झाले. गावकऱ्यांनी त्यांना बारकूला भेटण्याची आणि समजावण्याची विनंती केली. सरांनाही खात्री होती की, तेच त्याला यातून बाहेर काढू शकतात. गावकऱ्यांना विश्वास देत लवकरच शाळेत रुजू होण्याचे वचन दिले. गावकऱ्यांना त्या क्षणी सरांच्या रुपात देवाचे दर्शन घडले. मॅडमना हे कळताच त्या कमालीच्या संतापल्या.