हा खेळ प्रेमाचा भाग १३ अंतिम
"साक्षी, कुठे राहते?" सुलोचना.
"हो माहीत आहे पण."
"पण बिन काही नाही, चल आताच्या आता."
"आई, आता तिच्यासमोर जायची हिम्मत नाही."
"चल म्हणतेय ना."
जी सुलोचना साकेत आणि साक्षीच्या लग्नाच्या विरोधात होती तीच आता पुढाकार घेत होती.
साकेत,सुलोचना कोणतीही कल्पना न देता साक्षीच्या घरी गेले.
साक्षीचे आई,बाबा,आजी,बहीण होती पण साक्षी अजून ऑफिसमधून आली नव्हती.
साकेतला तिच्या घरातले सगळेच ओळखत होते.
"साकेत, असा अचानक?" नम्रताने विचारले.
"नमस्कार, मी साकेतची आई सुलोचना. मी महत्वाचं बोलायला आले आहे."
"हो या ना ताई."
साकेत शांतच होता. त्याची नजर साक्षीला शोधत होती.
तेवढ्यात साक्षी देखील आली..
साकेत आणि त्याच्या आईला पाहून दारातच उभी राहिली.
तिला तिच्या डोळ्यावर विश्वास बसेना.
सुलोचना बोलू लागली.
"मी सरळ मुद्द्याला हात घालते. साक्षी आणि साकेत दोघंही एकमेकांवर प्रेम करतात. खरं तर माझ्या हट्टापायी मी साकेतचं लग्न भावाच्या मुलीशी ठरवलं होतं. तसा हट्ट नव्हता पण दादाची ईच्छा होती दोघांचं लग्न व्हावं. मी वचन दिलं होतं. साकेतने मला खूप समजावले की मी साक्षीशिवाय कोणाचाही विचार करू शकत नाही; पण माझं ठरलं होतं की वचन पूर्ण करायचे. माझ्या भाचीला जेव्हा कळलं की साकेतचं साक्षीवर प्रेम आहे, तेव्हा तिने लग्न न करण्याचा निर्णय घेतला. तिनेच मला समजावले, म्हणून मी साक्षीचा हात मागायला आले आहे. मी ऐकलं आहे साक्षीचं लग्न ठरलं आहे. प्लिज तुम्ही विचार करा. साकेत आणि साक्षीच्या लग्नाबद्दल विचार करा."
साक्षीचे आई वडील एकमेकांकडे पाहू लागले.
कारण साक्षीचं लग्न ठरलं नव्हतं.
तितक्यात मनवाने साक्षीला पाहिले.
"ताई आली." ती जोरातच ओरडली..
तिच्या डोळ्यातून घळाघळा अश्रू ओघळत होते.
साकेत लगेच तिच्याकडे गेला.
तिचे डोळे पुसले.
"साक्षी, आई आपल्या लग्नाला तयार झाली आहे." हे सांगताना त्याचाही आवाज गहिवरून आला.
"पण आता मला तुझ्याशी लग्न करायचे नाही."
"प्लिज साक्षी असं बोलू नको. तुला माहितीये ना माझं तुझ्यावर किती प्रेम आहे."
"साकेत, तू मला सोडून गेलास ना? माझा विचार केला का, मला काय वाटलं असेल."
"मी त्यासाठी हजार वेळा माफी मागायला तयार आहे. प्लिज पण तू आता नाही बोलू नको. नाही तर मी.."
"काय नाही तर?"
"नाही तर मी खरंच जीव देईन."
तिने त्याला हातावर जोरात चिमटा काढला.
"आई गं." तो हात चोळत म्हणाला.
"ताई,तुमची मुलगी आतापासून माझ्या पोराला त्रास देतेय, लग्नानंतर कसं व्हायचं माझ्या पोराचं."
सुलोचना हसत म्हणाली.
त्यावर सगळेच हसू लागले.
साकेत, साक्षी दोघेही भानावर आले.
काही क्षणासाठी दोघेही विसरले होते की आपल्या आजूबाजूला घरातली लोकं आहे.
"काय मग साक्षी, तुझंही लग्न मोडायचे का?"
बाबांनी हसून विचारले.
बाबांनी हसून विचारले.
साक्षी गालातल्या गालात हसू लागली.
"साक्षी, प्लिज प्लिज लगेच मुलाकडच्याना नाही म्हणून सांग."
"ताईचं अजून लग्न ठरलं नाही." मनवा म्हणाली.
साकेतने साक्षीकडे चमकून पाहिले.
"तू माझ्याशी खोटं बोलली?"
"हो खोटं बोलले, तुला दूर करायचे होते ना."
"इतका वाईट आहे का?"
"हो खूप वाईट आहेस, साथ द्यायच्या वेळेस निघून गेला ना?"
"मला ब्लॉक पण केलं?"
"हम्म."
त्याने तिचा फोन घेतला.
तिचा पासवर्ड अजूनही त्याची बर्थ डेट होती.
त्याने फोन अनलोक केला, नंबर अनब्लॉक केला आणि तिच्या कानात हळूच म्हणाला.
तिचा पासवर्ड अजूनही त्याची बर्थ डेट होती.
त्याने फोन अनलोक केला, नंबर अनब्लॉक केला आणि तिच्या कानात हळूच म्हणाला.
"तुझा होणारा नवरा आहे पुन्हा जर ब्लॉक केलं तर याद राख."
"चला तुमचं बोलून झालं असेल तर लग्नाची बोलणी करूया." बाबा म्हणाले.
सारं स्वप्नवत घडलं होतं.
साक्षी साकेतच्या मनासारखे झाले होते.
थोड्याच दिवसात लग्नाची तारीख बघून दोघांचंही लग्न लावण्यात आलं.
शेवटी खरं प्रेम जिंकलं होतं.
देवा ब्राम्हणाच्या साक्षीने दोघांनी एकमेकांना सात जन्माचं वचन दिलं होतं.
देवा ब्राम्हणाच्या साक्षीने दोघांनी एकमेकांना सात जन्माचं वचन दिलं होतं.
सुलोचना,साक्षीचे आई,बाबा,बहीण,नेहा,अमोल सगळेच दोघांसाठी खुश होते.
ज्या श्वेतामुळे सगळं झालं होतं ती देखील दोघांच्या सुखी आयुष्यासाठी देवाकडे प्रार्थना करत होती.
खरंच हा प्रेमाचा खेळ होता. कोणी ह्या प्रेमात जिंकतं तर कोणी हरतं. आपले साक्षी आणि साकेत जिंकले होते.
चला अंत भला तो सब भला.
जाता जाता इतकंच म्हणावं वाटतं जे एकमेकांवर इतकं जीवापाड प्रेम करतात ते कधी दूर न होवो. शेवटी आयुष्याची खरी मजा तर आपल्यावर मनापासून प्रेम करणाऱ्या लोकांसोबतच येते ना? प्रेम आहे तर आयुष्याला अर्थ आहे. बरोबर ना?
समाप्त.
अश्विनी ओगले.
अश्विनी ओगले.
६/०५/२०२५
मंगळवार.
मंगळवार.
वाचकांनो आवडली का ही प्रेमाची कथामालिका कंमेंटमध्ये जरूर सांगा.लवकरच भेटूया नवीन कथेसह.
धन्यवाद.