हा खेळ प्रेमाचा. भाग १२
श्वेता विचार करू लागली 'आई तर बोलतेय लग्नानंतर सगळं ठीक होईल; पण तसं झालं नाही तर? साकेत साक्षीच्या विचारातून बाहेर येईल का?'
ज्या नात्याची सुरवात अशी आहे तर ते नातं फुलेल? तिला शंका होती. तीच्यासाठी बाबा प्रिय होतेच; पण तिला हे सगळं अयोग्य वाटत होतं. मन बैचेन झालं होतं. अश्या बाबतीत डोक्याने विचार न करता मनाने विचार करणारी होती.
तीने सुलोचनाला फोन लावला.
"आत्या, खूप महत्वाचं बोलायचं आहे."
"बोल श्वेता."
"आत्या, मी हे लग्न करू शकत नाही."
हे ऐकून सुलोचनाला धक्का बसला.
"अगं तुझं लग्न साकेतसोबत व्हावं हे वचन दिलंय दादाला."
"आत्या, माझ्या लक्षात आहे; पण मला कळलं आहे साकेतला त्याची कॉलेजची मैत्रीण आवडते. मी हे लग्न केलं तर ना तो खुश राहणार ना मी."
"अगं पण दादाला दिलेलं वचन?"
"आत्या, आज बाबांना ही परिस्थिती माहीत असती तर त्यांनीही हाच विचार केला असता, जो मी आता करतेय. मी खूप विचार केला आणि ह्या निर्णयावर आले आहे. प्लिज आत्या समजून घे. एक महिनाच आहे लग्नाला आणि मी हे लग्न मोडतेय, पण तू समजून घेशील. साकेत माझ्यासोबत कधीच खुश राहणार नाही हे मला कळलं आहे. त्याचा जीव साक्षीत आहे. हे सगळं माहीत असतांना देखील मी जर लग्न केलं तर मी स्वतःला कधीच माफ करू शकत नाही. हो अजून एक गोष्ट साकेत बोलत होता की तिचंही लग्न ठरलंय. आता साकेतचा आनंद तुझ्या हातात आहे. तू साक्षीच्या आई बाबाशी बोल. लग्न हा चार दिवसाचा खेळ नाही. पूर्ण आयुष्य बदलणार. आत्या, प्लिज माझ्यासाठी इतकं कर."
"किती गं समजूतदार तू. मी त्याची आई असून हे सगळं समजून घेतलं नाही. माझ्या हट्टावर कायम राहिली; पण तू फार विचारपूर्वक
निर्णय घेतला. तू बरोबर बोलतेय दादा आज असता तर त्यानेही असाच निर्णय घेतला असता. खरंच माझं चुकलं. तो पोटतिडकीने सांगत होता आणि मी मात्र.."
असं बोलून तिने डोळ्यातील पाणी टिपले.
"आत्या, अजूनही वेळ गेली नाही. आता वेळ वाया घालवू नको. लवकर पाऊल उचल."
"हो श्वेता बरोबर बोलतेय तू."
दोघींचं बोलणं झालं.
हे सारं बोलणं श्वेताची आई ऐकत होती.
खरंतर श्वेताला साकेत आधीपासून आवडायचा.
हे तीच्या आईला माहीत होतं.
हे तीच्या आईला माहीत होतं.
सुलोचनासोबत बोलून झाल्यावर श्वेताला रडू आलं.
तीने आईला पाहिले आणि डोळे पुसले.
तीने आईला पाहिले आणि डोळे पुसले.
"श्वेता, हे सगळं करायला खूप मोठं मन लागतं. खरंच तू माझी लेक आहे ह्याचा अभिमान वाटतो. साकेतसोबत लग्न करायचं स्वप्न तू पाहत आली आणि तसंच सगळं जुळून आलं; पण साकेतच्या प्रेमाखातर तू स्वतःच्या स्वप्नांचा विचार केला नाही. कितीही कौतुक केलं तरी कमी आहे."
ती आईच्या गळ्यात पडली.
"आई, माझं तर एकतर्फी प्रेम होतं; पण साकेत आणि साक्षीचं तसं नाही ना. मनाविरोधात लग्न करुन तो,मी,साक्षी कधीच खुश राहिलो नसतो,म्हणून मी लग्न मोडलं."
साकेतचं ऑफिसच्या कामात मन लागत नव्हतं.
दिवस कसाबसा निघून गेला. कळलंच नाही.
घरी आला.
सुलोचनाने त्याला पाणी दिलं.
श्वेताने लग्नाला नकार दिला हे सांगायला न जाणे तिला जड जात होतं.
तिने विषय काढला.
"साकेत, श्वेताने लग्नाला नकार दिला आहे."
साकेतला कानावर विश्वास बसेना..
"काय?"
"हो, तू बरोबर ऐकलं. तिचं म्हणणं आहे की तुझं साक्षीवर प्रेम आहे. त्यामुळे तुझं लग्न तिच्याशी व्हावं."
"आई, हेच तर मी तुला सांगत होतो, माझा आनंद साक्षी सोबतच आहे. तू ऐकलं नाही."
असं बोलून तो ओक्साबोक्शी रडू लागला.
तिने त्याच्या पाठीवर हात फिरवला..
"कधी कधी मोठ्या माणसांकडून पण चुका होतात. मी चुकले. मला मान्य आहे मी हा विचार करायला हवा होता. साकेत, मी तिच्या आई बाबांशी बोलते."
"आई, त्याचा काही उपयोग होणार नाही. साक्षीचं लग्न ठरलं आहे."
कसा मार्ग निघणार होता..
क्रमशः
अश्विनी ओगले.
६/०५/२०२५
अश्विनी ओगले.
६/०५/२०२५