हरिणी भाग 2

ते शिकारी जनावर आता माझ्या जवळजवळ येत चाललं होतं. माझी जवळजवळ खात्री पटत चालली होती, की हा माझा शेवटचा दिवस. मी त्याचं जेवण होणार बहुतेक. पण तेवढ्यात, कुठल्याशा अनामिक ओढीने, संकटाची चाहूल लागल्यासारखी माझी आई माझ्या सगळ्या कुटुंबियांना घेऊन धावत तिथे आली. ती न थांबता चौखूर धावत आली होती. तिला मी संकटात असल्याचं कसं समजलं, कुणास ठाऊक. इतक्या सगळ्यांना आलेलं बघून ते जनावर पळून गेलं. मी सुटकेचा निःश्वास टाकला, आणि धावत जाऊन आईला बिलगले. आईने मला प्रेमाने चाटलं, तेव्हा असं वाटलं की मी अभेद्य आहे. मला कोणीही काहीही करू शकत नाही. कुठलं संकट आलंच, तर आई ते लांब पळवून लावेल, ह्याची मला खात्री होती.