हे बंध रेशमाचे पर्व 2 भाग 11

आता त्यांची पुढची भ्रमंती सुरू झाली. प्रत्येकाने आपापली सॅक उचलली आणि ते चालू लागले. आता जंगल अधिकाधिक दाट होऊ लागले. खूप दिवसात कोणाचं येणं जाणं नसल्याने वाटेवर बऱ्यापैकी झाडी वाढली होती. काठीने वेली, फांद्या बाजूला करत वाटाडे वाट काढत होते. सकाळची उन्ह आता पसरली होती. वेगवेगळ्या पक्ष्यांच्या किलबिलाटाने मन प्रसन्न होत होतं.. कितीतरी प्रकारच्या वृक्ष वेली सगळे नव्याने पाहत होते. पक्ष्यांची छोटी छोटी घरटी..... त्यातून डोकावणाऱ्या इवल्याशा पिल्लांचा आवाज.... त्यांना दानापाणी आणण्यासाठी त्यांच्या आई बाबांची चाललेली धडपड.... रानफुलांचा वास.... मधुनच एखाद्या झाडाला लटकलेलं मधाचं पोळं.... आणि झाडांवरून उद्या मारणारी असंख्य माकडे आणि त्यांची छोटीशी पिल्लं निरखत सगळे पुढे पुढे सरकत होते. वाटाड्यांच्या मागोमाग आनंद , त्याच्यामागे आशिष मग मेघना आणि सगळ्यात शेवटी नेहा होती. जिथपर्यंत मोकळ्या जागा होत्या तिथपर्यंत सगळे एकत्रच होते. पण जसजशी वाट निमुळती व्हायला लागली तसं सगळ्यांनी एकेक करत पुढे जायला सुरवात केली. चढणीला सुरवात झाली होती. अर्ध्यापेक्षा जास्त उंचीवर आल्यावर दोन वाटा दिसत होत्या.