भाग २
पार्थ आणि निशाने जरी ठरवलं असलं की ते दोघे सुरुवातीला एकमेकांचे छान मित्र मैत्रीण होतील तरी त्यांच्या दोघांचा स्वभाव मात्र खूप भिन्न होता...निशा एक प्रतिष्ठित अडव्हॉकेट होती तर पार्थ हा सॉफ्टवेअर इंजिनिअर होता...दोघांचे क्षेत्र वेगळे पण तरीही घरच्यांची ओळख असल्याने त्यांनी एकमेकांना पसंती दर्शविली होती आणि आता त्यांचं लग्न झालं होतं...
लग्नाच्या दुसऱ्याच दिवशी सत्यनारायण पूजा ठेवण्यात आली होती...
"आज नवीन सूनबाईच्या हाताने प्रसादाचा शिरा बनायला हवा " पार्थची आई सगळ्या पाहुण्यांदेखत निशाला म्हणाली..
"हो आई चालेल " निशाने एक स्माईल देऊन उत्तर दिले
निशाने होकार तर दिला होता पण तिला चहा आणि दोन मिनिटं मध्ये तयार होणाऱ्या मॅगी शिवाय काहीही येत नव्हतं..
पण आता काय करणार आज तर घरात पहिलाच दिवस आणि आजच जर कळलं की सुनेला काही येत नाही तर तिच्या वडिलांचे संस्कार निघाले असते सगळ्या पाहुण्यांमध्ये..
पण आता काय करणार आज तर घरात पहिलाच दिवस आणि आजच जर कळलं की सुनेला काही येत नाही तर तिच्या वडिलांचे संस्कार निघाले असते सगळ्या पाहुण्यांमध्ये..
निशा स्वयंपाक घरात गेली आणि तिने पार्थला व्हाट्सअप्प वर मेसेज केला..
निशा : अहो ऐकाना.. मला शिरा नाही बनवता येत ओ.
नेमका पार्थचा फोन पाहुण्यातील एका लहान पोराकडे गेम खेळण्यासाठी दिला होता..मेसेज पाहून हा पठ्ठ्या मोठ्याने बोलला की, " दादा वाहिनीचा मेसेज आलाय की, आहो मला शिरा बनवता नाही येत"
झालं सगळे पाहुणे हे ऐकून आधी शांत बसले आणि मग सगळे हसू लागले...पार्थची आई निशाकडे गेली आणि तिने स्वयंपाक घरात तिला शिरा कसा बनवायचा ते शिकवलं..निशाला खूप दिवसांनी आईची आठवण आलेली..तिची आई तर लहान असतानाच वारली होती...
निशा स्वयंपाक घरात आपल्या कामात मग्न असतानाच तिच्या फोनवर एक महत्त्वाचा कॉल आला. एक केस तिच्या हातात सोपवण्यात आली होती. ती एक अतिशय गुंतागुंतीची आणि धोकादायक केस होती.
निशा: (फोनवर) "हो सर, मी केस हातात घेतली आहे. पण मला काही साहित्य घरात मागवावं लागेल."
तिने फोन ठेवला आणि एका गुप्त संदेशानुसार घरात बंदूक मागवली.
घरी सत्यनारायण पूजा चालू असतानाच एक पॅकेज आलं. निशाने ते पॅकेज उघडलं आणि पाहुण्यांच्या नजरे समोर बंदूक दिसली तेव्हा सगळे जरा डचकले. निशा ती बंदूक घेऊन थेट रूममध्ये गेली.
रूममध्ये पार्थ होता. निशाने बंदूक पार्थच्या डोक्यावर धरली.
निशा: "पार्थ, जर कोणी आत्महत्या केली असेल तर गोळी आरपार जाईल डोक्यातून. पण मृत व्यक्तीच्या कपाळातून गोळी तिपरी गेली आहे, म्हणजे ही आत्महत्या नाही."
पार्थ: (आश्चर्यचकित) "बापरे... थोड्यावेळासाठी मी घाबरलो होतो..निशा, तुला हे कसं कळलं की गोळी तिरपी गेली असणार ?"
निशा: "मी ह्या केसच्या सर्व तपशीलांचा अभ्यास केलाय. मृत व्यक्तीच्या कपाळातून गोळी तिपरी गेल्यामुळे ही आत्महत्या नसून खून असल्याचं स्पष्ट होतं."
पार्थ: (गंभीर) "तू खरंच धाडसी आहेस निशा. पण या केसचा तपास करताना तुझ्या सुरक्षेची काळजी घे. मी तुझ्या पाठीशी आहे."
निशा: "थँक्स पार्थ. मला तुझा पाठिंबा महत्वाचा आहे. हा खून सॉल्व करणं आवश्यक आहे."
निशाने आपल्या कामात लक्ष घातलं. तिने त्या खुनाचा तपास चालू ठेवला. तिच्या हुशारीने आणि धाडसाने तिने अनेक गोष्टी शोधून काढल्या.
पार्थ: "निशा, तू इतकी हुशार आणि परिश्रमी आहेस. मला तुझं कौतुक वाटतं."
निशा: "धन्यवाद पार्थ. तुझा पाठिंबा आणि प्रेम मला या कामात अधिक प्रेरणा देतं."
पुढील काही दिवसांत निशाने त्या केसचा तपास पूर्ण केला. तिच्या प्रयत्नांनी खून प्रकरण उघडकीस आलं आणि खून करणारा आरोपी पकडला गेला.
जसजसे दिवस पुढे जात होते तसतसे निशा आणि पार्थच्या नात्यात अधिक प्रेम आणि विश्वास वाढत चालला होता. निशा आणि पार्थच्या जीवनातील हा प्रसंग त्यांच्या नात्याला अधिक मजबूत बनवून गेला. त्यांचा एकमेकांवरील ओढीने त्यांना अधिक जवळ आणलं. सॉफ्टवेअर इंजिनिअर असलेला पार्थ हा लेखक सुद्धा होता, निशा ज्या ज्या केसेस पूर्णत्वास नेयची त्या केसेस पार्थ कथांद्वारे लोकांच्या समोर मांडायच्या, अल्पावधीतच पार्थ हा प्रतिभावंत लेखक झाला.. तो निशाला नेहमी म्हणायचा तू आहेस म्हणून माझ्या लेखणीला नेहमी चालना मिळते.
आता कुठं दोघांच्या नात्याला सोनेरी दिवस आले होते पण त्या रात्री नियतीचा फेरा फिरला आणि दोघे गाडीवरून फिरत असताना अचानक एका गाडीने त्यांना धडक दिली...पार्थ त्या घटनेच्या दहा दिवसांनी हॉस्पिटलमध्ये शुद्धीत आला ,त्याच्या वडिलांनी त्याला सांगितलं की," निशा आता या जगात नाही ". बिचारा आतून खूप तुटून गेला.. त्याच्या शरीराच्या जखमांवर खूप पट्ट्या बांधलेल्या होत्या पण त्या जखमांपेक्षा त्याच्या मनाची जखम एकही पट्टी भरून काढू शकत नव्हती...
क्रमशः
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा