आदरणीय लेखिका हेमा पाटील : शब्दांना मृदगंधाची किनार

प्रचंड उन्हामुळे वातावरण तापले होते. हवेत उष्णतेच्या लाटा वाहत होत्या. आभाळ हळूहळू काळे होत होते. भेगाळलेली जमिन पाण्यासाठी तरसली होती. अचानक विजेंचा कडकडाट आणि ढगांचा गडगडाट सुरु होतो. सोसाट्याचा वारा सुटतो. मेघगर्जनेसह पावसाला सुरवात होते. धुवांधार पाऊस पडतो. धरती तृप्त होते. जमिनीला चांगला वाफसा येतो आणि सर्जा राज्याची पावले धरतीला लागतात. भेगाळलेली जमिन आता खुसखुशीत होते. नांगरट होऊन जमिनीची मशागत होते. शेतकरी आता दिमाखात पेरणीसाठी सज्ज होतो. जमिनीत धान्य पेरलं जातं आणि ज्या मायेनं , कष्टानं जमिनीची सेवा केली जाते त्या मातीतून नवा अंकुर जन्म घेत होता. तो शेतक-यांच्या उभ्या आयुष्याला नवी आशा देत होता.त्यामुळे त्याचं घर धान्यानं भरणार होतं.अशीच समृद्ध मनाची मशागत केली असता लेखणीतून प्रतिभेला नवे अंकुर फुटतात व अजरामर साहित्यकृती जन्माला येते. अशाच शेतीतून लेखनकला जपणा-या आदरणीय हेमा पाटील या नवलेखकांना प्रेरणा देणाऱ्या लेखिका आहेत.