तिचा खऱ्या प्रेमा पर्यंतचा प्रवास (भाग ११)

सतीश संध्याकाळी ऑफिस पाशी येतो. माधुरीला फोन करून सांगतो. गौरी ऑफिस मधेच थांबते. माधुरी खाली येते.

सतीश तिला बघुन हाक मारतो. माधुरी बघते आणि तिथे जाते.

सतीश - " हाय"

माधुरी -"बोला"

सतीश - " मला सकाळी वकिलांचा फोन आला तेव्हा कळलं तू डिव्होर्स चा विचार करत आहेस ते. तू मला आधी का सांगितलं नाहीस.?"

माधुरीला जरा राग येतो. 

माधुरी - " सांगायला आधी तुम्ही फोन तर उचलायला हवा."

 सतीश गप्प बसतो. कारण चूक त्याचीच होती , तिने त्याला फोन केला होता.

विषय बदलत म्हणतो " बाकी तू योग्य निर्णय घेतला. उशिरा का होईना पण तू या नात्यातून स्वतः ला आणि मला मोकळं करत आहेस."

माधुरी ला त्याच्या अस बोलण्याचा खूप त्रास होत होता.

पण आता परत त्या भावनेत गुंतून स्वतः ला त्रास करून नाही घ्यायचं अस ती  ठरवते.

माधुरी - " हो , खरंच मी पण माझा बराच वेळ फुकट घालवला "

 सतीश थोडावेळ काही बोलत नाही. 

सतीश - " आपण लवकर डिव्होर्स घेऊ. असाही दोघेही तयार आहोत या साठी. सामंजस्याने हे नात संपवू "

माधुरी - " हो. पण माझी काही मागणी आहे "

सतीश - " काय ?"

माधुरी - " मला माझे दागिने जे तुमच्या आईनी ठेवून घेतलेत ते आणि पाच लाख जो लग्नाचा खर्च झाला ते मला हवेत."

५ लाख ऐकुन सतीश जरा विचारात पडला.

सतीश - " तुझे सोने ठीक आहे पण पाच लाख खूप होत आहेत."

माधुरी आता खंबीर होऊन म्हणते.

माधुरी -" पाच लाख देणे जड जातंय ना? म्हणजे आपले सेविंग केलेले पैसे देणं जरा जडच वाटतंय ना?"

सतीश - "हो"

माधुरी -" मग विचार करा त्या आईवडिलांना काय वाटतं असेल जेव्हा त्यांचा काळजाचा तुकडा ते तुम्हाला देतात शिवाय आयुष्यभराची पुंजी तुमच्या समाधानासाठी लग्नात खर्च करतात. आणि त्यांना जेव्हा हे कळत की त्या लोकांना आपल्या मुलीला नंदावयाचच नाही आहे."