हौलें हौलें हो जायेगा प्यार.. भाग 1

गौरी तिच्या गाडीवर बरीच लांब आली होती. आता सान्वीचे घर अजून लांब होते. घाई घाईत गाडी चालवताना अचानक जोरात पाऊस सुरू झाला. अडोशाला उभं रहायचं तर एक टपरी तिथे थांबावं म्हणून तिने गाडी लावली आणि उभी राहिली. पाऊस जोरात सूरू झाला. टपरी गळू लागली. थेट तिच्या डोक्यावर धार पडू लागली. थोडं बाजूला झाली. आता या पावसाचा राग येऊ लागला. एकतर अचानक आला सोबत रेनकोट वगैरे काहीच नाही. नवा ड्रेस खराब होईल. आई म्हणाली लवकर ये. आता काय करावं समोर रस्त्यावर बघता बघता पाणी साठलं अर्धा तास उभे राहून कंटाळली होती. काय करावं काही कळेना. इतक्यात त्या पाण्यातून एक भरधाव वेगात कार गेली. सगळे पाणी गौरीच्या नवीन ड्रेस वर तोंडावर उडताच ती जोरात ओरडली.
"ए.. दिसत नाही का आंधळ्या...." गाडी न थांबता निघून गेली.आता पावसाचा खूप राग येत होता.
त्याच टपरीत एक तरूण महेश पावसाचा आनंद घेत होता. त्याला मातीचा सुगंध मोहरून टाकत होता. त्याच टपरीत तो मस्त वाफाळलेली कॉफी सूररर आवाज काढून पीत होता तेवढ्यात गौरी आणि महेशची नजरानजर झाली. गौरीने ओले लांब केस जोरात झटकले पाणी महेशच्या तोंडावर आले. महेशला आतून आनंद झाला पण वर वर चूक आवाज केला.