हुषार दिनू (बोधकथा)

हळू हळू दिनूची वार्षिक परीक्षा आली. आणि होऊन पण गेली. दिनूने खूप मेहनतीने अभ्यास केला होता. तो निकालाच्या दिवशी शाळेत गेला सरांनी दिनू पहिला आल्यामुळे त्याचे पारितोषिक देऊन कौतुक केले. आनंदाने तो घर आला आणि त्याने ते पारितोषिक आपल्या आईला दाखवले. तिने ते पाहिले पण नाही, कौतुक तर दूरच राहिलं. दिनू हिरमुसला. तो थोड्या वेळाने टिमूजवळ आला. आणि त्याने आपले प्रगतीपुस्तक टिमूला दाखवले, आणि म्हणाला, " बघ टिमू मी वर्गात पहिला आलो आणि हे मला पारितोषीक पण मिळालं. टिमू उत्तरादाखल भुंकला आणि शेपूट हालवून दिनूला चाटू लागला. नेमके त्याच वेळी त्याचे वडील घरी येत होते. आज ते रविवार नसतानाच घरी आले होते. त्यांनी दिनूचे टिमूबरोबरचे बोलणे ऐकले. त्यांना गहिंवरून आले. त्यांनी त्याला उचलून मिठी मारली आणि प्रेमाने त्याची पाठ थोपटली आणि पापी पण घेतली. मग मात्र त्यांनी घरात आल्याबरोबर नव्या आईला खडसावले. तेव्हापासून ती पण दिनूला त्रास
देईनाशी झाली. दिनू सुखावला. त्याला नव्या आईने पण मिठी मारली, आणि त्याचे कोड कौतुक केले. पुढे दिनू खूप मोठा झाला आणि यशस्वी झाला. तात्पर्य, कोणी कितिही त्रास दिला तरी आपल कर्तव्य आपण नाउमेद न होता मनापासून करीत राहावं, म्हणजे यशप्राप्ती होते. आणि त्रास देणारा पण बदलतो. 

(संपूर्ण)

अरूण कोर्डे 

---