नाहीच मी समजदार
आरोहीच्या मावस बहिणीच्या मुलीचा नामकरण समारंभ होता. नाव 'आराध्या' ठेवण्यात आलं. ती हरखून तिच्या मावस बहिणीला म्हणाली,
"छान नाव आहे हं आणि तसंही अ नावाच्या पोरी खूप समजदार असतात बरं."
"अच्छा, स्वतःला स्वतःच समजदार असल्याची पावती देत आहेस तू. पण तु खरंच समजदार आहेस का?" इतकं बोलून हसतच डोळे मिचकावत आरोहीच्या मावशीने त्यांच्या शेजारी बसलेल्या मामीच्या हाती टाळी दिली तसे जमलेले सर्व हसायला लागले.
आरोही सुद्धा त्यांच्यासोबतच जोर जोरात ठहाके मारून हसू लागली. मावशीच्या ते लक्षात येताच तिचे हसने बंद झाले.
"आम्ही गंमत करत होतो आरोही. मनावर घेऊ नकोस." मावशी आपली चूक लक्षात येताच आरोहीला म्हणाली. कारण त्यांना माहीत होते आरोही कोणाचा शब्द खाली पडू देत नाही. यावर आरोही त्यांना म्हणाली,
"अगं मी नसली तरी तुम्ही सर्व आहात ना समजदार मला सांभाळून घ्यायला. पण मावशी एक गोष्ट नाही कळत मला की समजदार असणं म्हणजे नक्की काय असतं गं?
आपली गाण्याची आवड बाजूला ठेऊन, मन मारून बाकी लोकं म्हणतील तसं जगणं? पण मला ते कधीच जमलं नाही. हो ना, म्हणून सर्वांच्या नजरेत मी असमंजस नाही का?"
आपली गाण्याची आवड बाजूला ठेऊन, मन मारून बाकी लोकं म्हणतील तसं जगणं? पण मला ते कधीच जमलं नाही. हो ना, म्हणून सर्वांच्या नजरेत मी असमंजस नाही का?"
मग आरोही तिच्या आई जवळ जाऊन म्हणाली, "आई कितीही ओरडली तरीही मी केस कानाच्या खाली कधीच वाढू दिले नाही."
मग बाबाजवळ जाऊन बोलली, "बाबांना वाटायचं मी टिचरचं शिक्षण घ्यावं आणि टीचर बनावं. पण मला टिचिंगमध्ये अजिबात इंटरेस्ट नव्हता. मला भटकंतीची आवड होती म्हणून मी ट्रॅव्हल टुरिजम मधे करियर केलं. इतरांच्या मते अस्थायी, अनिश्चित आणि अनिर्धारित."
नवऱ्याजवळ जाऊन बोलली,
"लखपती घरच्या मोठया पॅकेजवाल्या मुलाशी भरगोस हुंडा देऊन लग्न न करता हुंडा न घेणाऱ्या होतकरू मुलाशी मी लग्न केलं. हे तर कोणालाच पटलं नाही. पण मला याच्यासोबत यशाची प्रत्येक पायरी चढतांना झालेला आनंद तुम्हाला नाही समजणार."
"लखपती घरच्या मोठया पॅकेजवाल्या मुलाशी भरगोस हुंडा देऊन लग्न न करता हुंडा न घेणाऱ्या होतकरू मुलाशी मी लग्न केलं. हे तर कोणालाच पटलं नाही. पण मला याच्यासोबत यशाची प्रत्येक पायरी चढतांना झालेला आनंद तुम्हाला नाही समजणार."
मग दोन वर्षाच्या आपल्या मुलाला जवळ घेऊन आरोही म्हणाली,
"नोकरी करता यावी म्हणून सहा महिन्याच्या मुलाला पाळणाघरात ठेवलं तेव्हा तर सावत्र आईचा शिक्काच मोर्तबत झाला होता माझ्यावर. पण मी काही हार मानली नाही."
"नोकरी करता यावी म्हणून सहा महिन्याच्या मुलाला पाळणाघरात ठेवलं तेव्हा तर सावत्र आईचा शिक्काच मोर्तबत झाला होता माझ्यावर. पण मी काही हार मानली नाही."
ममाजवळ जाऊन बोलली, "इतर मैत्रिणी सारखेच पुरुष मित्रही आहेत माझे म्हणून मी स्वैर वाटली तुम्हाला."
"आरोही खूप बोललीस. पुरे आता." आजीने तिला गप करायचा प्रयत्न केला.
तेव्हा ती आजी जवळ जाऊन बोलली, "नाहीच पटलं काही तर सरळ बोलून दाखवते. उगाच विषाचं झाड मनात घेऊन फिरत नाही गं मी आजी. जर माझ्या या सर्व गोष्टीमुळे मावशीला आणि इतरांना मी समजदार नाही वाटत तर मग नाहीच मी समजदार!"
आरोही हसून बेसिनवर लावलेल्या आरशापुढे उभी झाली पण स्वतःच्या प्रतिबिंबाला पाहत बोलली,
"मी कोणाला आवडते कि नाही आवडत, याने मला फरक पडत नाही. मी स्वतःला आवडते हेच माझ्यासाठी पुरेसं आहे."
"मी कोणाला आवडते कि नाही आवडत, याने मला फरक पडत नाही. मी स्वतःला आवडते हेच माझ्यासाठी पुरेसं आहे."
©®अर्चना सोनाग्रे
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा