शीर्षक : "तुझ्या प्रेमात… पण स्वतःसह"
तो तिच्यावर प्रचंड प्रेम करायचा.
एखादा प्रियकर आपल्या प्रेयसीवर जितकं प्रेम करतो, त्यापेक्षा अनेक पटींनी… जणू वडील आपल्या लाडक्या मुलीवर करतात तसं.
तिला छोटंसंही दुःख झालं, तर त्याचा जीव कासावीस व्हायचा.
रात्रभर तो तिला मेसेज करत, फोनवर तिच्या गोष्टी ऐकत बसायचा.
ती हसली की त्याचं जग उजळून जायचं.
एखादा प्रियकर आपल्या प्रेयसीवर जितकं प्रेम करतो, त्यापेक्षा अनेक पटींनी… जणू वडील आपल्या लाडक्या मुलीवर करतात तसं.
तिला छोटंसंही दुःख झालं, तर त्याचा जीव कासावीस व्हायचा.
रात्रभर तो तिला मेसेज करत, फोनवर तिच्या गोष्टी ऐकत बसायचा.
ती हसली की त्याचं जग उजळून जायचं.
तो तिचं मन जपायचा, तिची स्वप्नं जपायचा… तिच्या आयुष्यातील प्रत्येक गोष्टीत तो पाठराखा व्हायचा.
पण ती मात्र नेहमीच थोडी गोंधळलेली असायची.
"जर मी याला हो म्हटलं, तर मी फसणार नाही ना?"
असा विचार तिच्या मनात रेंगाळत राहायचा.
कधी कधी ती त्याला टाळायची, बोलणं कमी करायची… पण त्याला थेट सांगायची हिंमत तिला कधीच झाली नाही.
कारण ती जाणून होती, तिच्या एका शब्दाने त्याचं मन तुटेल.
पण ती मात्र नेहमीच थोडी गोंधळलेली असायची.
"जर मी याला हो म्हटलं, तर मी फसणार नाही ना?"
असा विचार तिच्या मनात रेंगाळत राहायचा.
कधी कधी ती त्याला टाळायची, बोलणं कमी करायची… पण त्याला थेट सांगायची हिंमत तिला कधीच झाली नाही.
कारण ती जाणून होती, तिच्या एका शब्दाने त्याचं मन तुटेल.
त्याला हे सगळं जाणवत होतं.
पण तो स्वतःला समजवायचा
"प्रेम दिलं की माणसं जवळ येतात."
हळूहळू मात्र त्याला जाणवायला लागलं… कधी कधी जास्त प्रेम गुदमरवतं.
पण तो स्वतःला समजवायचा
"प्रेम दिलं की माणसं जवळ येतात."
हळूहळू मात्र त्याला जाणवायला लागलं… कधी कधी जास्त प्रेम गुदमरवतं.
आणि मग तो दिवस आला.
लहानसं कारण होतं… पण वाद वाढला.
ती संतापून म्हणाली
"माझ्याशी कोणताही संपर्क ठेवू नकोस"
लहानसं कारण होतं… पण वाद वाढला.
ती संतापून म्हणाली
"माझ्याशी कोणताही संपर्क ठेवू नकोस"
तो काही क्षण तिला पाहत राहिला… डोळ्यांत वेदना होत्या, पण आवाज शांत
"ठीक आहे… तू सुखी राहा.
माझ्यामुळे तुला त्रास होऊ नये, एवढंच मला हवं आहे.
मी तुझ्यासमोर कधीच येणार नाही, पण देवाजवळ रोज तुझ्या आनंदाची प्रार्थना करीन."
"ठीक आहे… तू सुखी राहा.
माझ्यामुळे तुला त्रास होऊ नये, एवढंच मला हवं आहे.
मी तुझ्यासमोर कधीच येणार नाही, पण देवाजवळ रोज तुझ्या आनंदाची प्रार्थना करीन."
तो निघून गेला.
तिच्या चेहऱ्यावर राग होता… पण मनात काहीतरी तुटलं होतं.
तिच्या चेहऱ्यावर राग होता… पण मनात काहीतरी तुटलं होतं.
दुसऱ्या दिवशी सकाळी ती उठली…
फोनमध्ये त्याचा मेसेज नव्हता.
पहिल्यांदाच.
पहिला दिवस गेला… दुसरा… तिसरा.
ना मेसेज, ना कॉल.
तिला जाणवलं ती त्याच्या मेसेजची सवय झाली होती.
तो नसताना दिवसच अपूर्ण वाटत होता.
ना मेसेज, ना कॉल.
तिला जाणवलं ती त्याच्या मेसेजची सवय झाली होती.
तो नसताना दिवसच अपूर्ण वाटत होता.
शेवटी, न राहवून तिने त्याला "हाय" पाठवलं.
तो ऑनलाइन नव्हता.
काही तासांनी आला… मेसेज वाचला… पण उत्तर नाही.
तिचं मन आणखी अस्वस्थ झालं.
तिने पुन्हा मेसेज केला
"सॉरी… माझी चूक झाली."
तो ऑनलाइन नव्हता.
काही तासांनी आला… मेसेज वाचला… पण उत्तर नाही.
तिचं मन आणखी अस्वस्थ झालं.
तिने पुन्हा मेसेज केला
"सॉरी… माझी चूक झाली."
या वेळी त्याने उत्तर दिलं –
"सॉरी कशासाठी? तू असं बोलू नकोस."
"सॉरी कशासाठी? तू असं बोलू नकोस."
ती
"मी तुला टाळत होते… रागावत होते… पण आता कळलं, तुझ्याशिवाय मी किती अपूर्ण आहे."
"मी तुला टाळत होते… रागावत होते… पण आता कळलं, तुझ्याशिवाय मी किती अपूर्ण आहे."
तो शांत राहिला, मग हळू आवाजात म्हणाला
"मलाही कळलं आहे…
तू माझ्या जीवनाचा भाग आहेस, पण तुझ्यावर माझ्या प्रेमाचं ओझं टाकून नाही.
या वेळी मी तुझ्यासोबत राहीन, पण तुझ्या मोकळ्या श्वासाला जागा देऊन.
तुला जेव्हा माझी गरज वाटेल, मी नक्की येईन…
पण मी तुझ्यावर ओझं नाही बनणार, फक्त आधार बनेन."
"मलाही कळलं आहे…
तू माझ्या जीवनाचा भाग आहेस, पण तुझ्यावर माझ्या प्रेमाचं ओझं टाकून नाही.
या वेळी मी तुझ्यासोबत राहीन, पण तुझ्या मोकळ्या श्वासाला जागा देऊन.
तुला जेव्हा माझी गरज वाटेल, मी नक्की येईन…
पण मी तुझ्यावर ओझं नाही बनणार, फक्त आधार बनेन."
तिच्या डोळ्यात अश्रू आले.
ती थरथरत्या आवाजात म्हणाली
"मला तू सोडून जायचं नाही…"
ती थरथरत्या आवाजात म्हणाली
"मला तू सोडून जायचं नाही…"
तो हलकेच हसला, पण त्या हसण्यात वेदना लपल्या होत्या.
एक पाऊल तिच्या जवळ जात, तो म्हणाला
"मी कुठे जातोय गं?
तुला प्रेम करायचं म्हणजे तुझ्या बाजूला राहणं असतं…
पण कधी कधी बाजूला राहण्यासाठी थोडं दूर उभं राहावं लागतं.
मी इथेच आहे… तुझ्या प्रत्येक हाकेला उत्तर देण्यासाठी.
फरक इतकाच… की आता मी तुला धरून ठेवणार नाही,
पण तुझ्यासोबत चालत राहीन, जोपर्यंत तू मला रहा म्हणशील."
एक पाऊल तिच्या जवळ जात, तो म्हणाला
"मी कुठे जातोय गं?
तुला प्रेम करायचं म्हणजे तुझ्या बाजूला राहणं असतं…
पण कधी कधी बाजूला राहण्यासाठी थोडं दूर उभं राहावं लागतं.
मी इथेच आहे… तुझ्या प्रत्येक हाकेला उत्तर देण्यासाठी.
फरक इतकाच… की आता मी तुला धरून ठेवणार नाही,
पण तुझ्यासोबत चालत राहीन, जोपर्यंत तू मला रहा म्हणशील."
त्याने तिच्या गालावरचा अश्रू अलगद पुसला आणि हलक्या आवाजात कुजबुजला
"तू माझं जग आहेस… पण मी स्वतःलाही हरवणार नाही.
कारण तुझ्यासोबत चालायचं आहे मला… तुझ्या सावलीसारखं, ओझ्यासारखं नाही."
"तू माझं जग आहेस… पण मी स्वतःलाही हरवणार नाही.
कारण तुझ्यासोबत चालायचं आहे मला… तुझ्या सावलीसारखं, ओझ्यासारखं नाही."
तिला त्या क्षणी जाणवलं
प्रेम फक्त मिळवणं नाही, तर जपणं असतं…
आणि कधी कधी, जपण्यासाठी थोडं अंतरही आवश्यक असतं.
प्रेम फक्त मिळवणं नाही, तर जपणं असतं…
आणि कधी कधी, जपण्यासाठी थोडं अंतरही आवश्यक असतं.
त्या दिवसापासून त्यांचं नातं नव्या रूपात फुललं
जिथे प्रेम होतं, पण गुदमरवणारं नव्हतं.
जिथे जवळीक होती, पण स्वातंत्र्याला मान होता.
आणि सर्वात महत्त्वाचं
तो तिचा होता… पण स्वतःसह. ❤️
जिथे प्रेम होतं, पण गुदमरवणारं नव्हतं.
जिथे जवळीक होती, पण स्वातंत्र्याला मान होता.
आणि सर्वात महत्त्वाचं
तो तिचा होता… पण स्वतःसह. ❤️
©® सचिन कमल गणपतराव मुळे..
परभणी, ९७६७३२३३१५
परभणी, ९७६७३२३३१५
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा