जाणीव चुकांची भाग -२

"ही शाळा माझी होती. मी इथे लहानपणापासून शिकले. जशी वडिलोपार्जित संपत्ती आणि जमीन एका पिढीकडून दुसऱ्या पिढीकडे हस्तांतरित करतात तसेच आमच्या घराण्यात ही शाळा दिली जायची. किती गरीब मुले ह्या शाळेत शिकले. ना नफा ना तोटा म्हणजेच शिक्षण दिल्याने तोटा होत नाही. ह्याच मूल्यांवर ही शाळा चालत होती परंतु शहरातले लोक इथे आले आणि त्यांनी भरघोस पैसे आकारून मुलांना शिक्षण देण्याच जणू बाजारच मांडला. पैसे भरू शकत नाही म्हणून आमच्या शाळेत मुले शिकत होते ते त्यांना पाहावले नाही आणि शाळेत मुलेच नाहीत अशी खोटी तक्रार करून ती बंद पाडण्यात आली. त्या धसक्याने माझे वडील आजारी पडले आणि ते न्यायालयात दाद मागण्यासाठी जाणार म्हणून त्यांचा अपघात करून अपघाती मृत्यू दाखवला गेला."