ज्युलिया राघव शास्त्री २

तिचे नाजूक स्पर्श त्याला घायाळ करू लागले होते. थोड्यावेळ आधी बोचरे वाटणारे ते वातावरण आता त्याला खूप मोहक वाटू लागले होते. तिच्यावर किती प्रेम करू, असे त्याला व्हायला लागले होते. एका हाताने तिला आपल्या मिठीतच घट्ट पकडून ठेवत त्याने तिच्या केसांची वेणी सैल करत केस मोकळे केले. तिच्या केसांमध्ये बोटं गुंफत कितीतरी वेळ त्याची बोटं तिच्या चेहऱ्यावर फिरत होती. तिचे ते रेशमी केस हवेसोबत झिम्मा फुगडी खेळू लागले होते. हवेच्या येणाऱ्या लहरींसोबत तिच्या केसांच्या बटा कधी त्याच्या चेहऱ्यावर, कधी हातांवर, कधी मानेला तर कधी त्याच्या ओठांना स्पर्श करत होत्या. त्या स्पर्शाने त्याचे मन धुंद होऊ लागले. त्याने तिला आपल्या हातांवर उचलून घेतले. त्याच्या शर्टच्या कॉलरवर असलेली तिच्या हातांची मूठ आपोआप आवळून आली. त्याची प्रेमळ नजर बघून ती लाजून चूर झाली आणि तिने तिचा चेहरा त्याच्या शर्टमध्ये लपवले. तिचा लाजताना लाल झालेला चेहरा बघून आपसूकच त्याच्या ओठांच्या कडा रुंदावल्या आणि तो तिला घेऊन आतमध्ये खोलीत आला. तिला बेडवर झोपवले. त्याच्याकडे बघून ती गोड हसली आणि आपल्या दोन्ही हातात तिने आपला चेहरा झाकून घेतला. त्याने दिवे विझवले.