©® स्वाती बालूरकर, सखी
कबूली #मखमली कवडसा (जलद लेखन)
कबूली - लघुकथा (भाग-१)
प्रेमाची कबुली देताना हात कापत होते; पण अखेर मोबाइलवर शब्द टिपले गेले " माझं तुझ्यावर प्रेम आहे !"
शब्द लिहिल्या गेले , काही क्षण खूप हलकं वाटलं त्याला . . पण लगेचच बेचैन वाटायला लागलं.
ती हे वाचेल का ?
तिला काय वाटेल ?
ती होकार देईल का ?
किमान समजून तरी घेईल का?
बापरे ते जर दुसरं कुणी पाहिलं तर ?!!!!
आणि मग त्याने पटकन मेसेज डिलीट करण्याचा विचार केला .
मेसेज सेलेक्ट केला आणि दोन ब्लू टिक्स!!
त्याची धडधड एकदम वाढली.
आता. . ?
तो पटकन ऑफलाइन झाला.
मेसेज कुणी पाहिला असेल. . तिनेच की?
तीच पाहिल ना । मोबाईल तिचा म्हटल्यावर तीच पहाणार ना !
मी पण काय भितोय?
पण तिची रूम मेट पण असते ना बाजूला. . त्यांचे फोन बर्याचदा एकमेकांकडे असतात . . मग?
ती काय करेल हा मेसज बघून . . जुईला सांगेल का? की मेसेज डिलीट करेल?
अरे वा डिलीट कशाला करेल?
तिला काय त्रास आहे या मेसेजचा?
विचार करेपर्यंत घाम फुटला. एकदा पहावं का पुन्हा. . त्याने वाट्सप क्लिक केलं. तर.
वर दिसलं टायपिंग!!
आता मात्र अजूनच धडधड वाढली!
काय म्हणेल ती . . हो की नाही ?
उत्तर आलं.
" याचं उत्तर द्यावं लागेल का ?"
बापरे. . ती तर तयारच आहे. . खूप भारी मग त्याला जोश चढला.
"अर्थात. . मी माझी बाजू मांडली तर तुझी बाजू कळालीच पाहिजे ना !"
" ठीक आहे धन्यवाद . पण उद्या भेट एकदा!"
"कुठे?"
"आपल्या नेहमीच्या ठिकाणी!"
"ओ. के. "
त्याने ओके टाईप केलं आणि त्याच्या लक्षात आलं की अशी कुठलीच नेहमीची जागा नाहिय.
तो जुईला नुसतीच लांबून पाहतो .
ती त्याला खूप खूप आवडते.
कधी कधी संध्याकाळी पानीपुरीच्या गाड्यावर तिला व तिच्या रूमपार्टनरला पानीपुरी खाताना तो पहायचा.
त्याक्षणी त्याला वाटायचं की तो पानीपुरीवाला भैया किती लकी आहे. . किती हक्काने एक सूखी पुरी,एक मसाला पुरी असं ती मागते.
लायब्ररी मधे तिच्या टेबलासमोर बसून पुस्तकाच्या फटीतून तिला अभ्यास करताना पहायचं!
किती अानंद त्या मूक पाहण्यात.
कॉलेजच्या गॅदरिंगच्या वेळी मात्र दोन चार वेळा तिच्याशी बोलणं झालं. नावं कळाली व गाण्याच्या स्पर्धेसाठी वाद्य हवीत म्हणून तिने आपला मोबाईल नंबरही त्याला दिला होता.
मग काय?
छोटे छोटे गुड मॉर्निंग मेसेज. . सुंदर सुविचार आणि सुंदर फुलांचे फोटो वगैरे तो वाट्स अॅप वर पाठवत होता. तिने विशेष रिसपॉन्स दिला नाही पण विरोधही केला नाही.
एवढीच काय त्यांची मैत्री!
हे सगळं त्याच्या मनातलं. . होतं. . आकर्षण किंवा प्रेम. . एकतर्फी. . बहुधा !
दुसरा दिवस उजडेपर्यंत तो खूप बेचैन झालेला!
ती काय म्हणेल यावर त्याचं आयुष्य अवलंबून होतं . . !
ती नाही म्हणेल तर पुढची कल्पनाच करवत नव्हती.
सकाळी त्याने सुंदर गुड मॉर्निंग मेसेज पाठवला. तिचा हसणारा इमोजी आला.
"आपली नेहमीची जागा कुठली??
म्हणजे आपण कुठे भेटायचं?"
" तूच सांग?"
त्याची धडधड वाढली. ही आता का सांगत नाहीय?
"कुठे भेटायचं?कॉलेजच्या बस स्टॉपवर?"
"चालेल! किती वाजता?"
आता काय उत्तर द्यावे ? सुचेना!
"११ वाजेच्या आसपास मी असेन तेथे!!"
"ओके!"
निशांतने पटकन गौरांग ला बोलावून घेतलं.
क्रमशः
©® स्वाती बालूरकर, सखी
©® स्वाती बालूरकर, सखी
पुनः प्रकाशन - ७.१२ .२२
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा