कलम तीनशे चोपन्न भाग १८

बहुतेक शहाने तो माणूस पाठवला असावा असं तिने कयास बांधला होता. ती ऑफिसला गेली तेव्हा तो तिथेच उभा होता. त्याच्याकडे दुर्लक्ष करत ती त्याच्यासमोरुन पुढे निघून गेली. संध्याकाळी जेव्हा ती परत आली तेव्हाही तो माणूस तिथेच उभा होता. ती सरळ जाऊन त्याच्यासमोर उभे राहिली आणि म्हणाली,
" काय हवे आहे? कशासाठी आमच्यावर पाळत ठेवली आहेस?"
यावर तो माणूस म्हणाला,
" माझे काम मी करतोय. मला जे सांगितले आहे तेवढे काम मी करतोय." यावर रश्मी म्हणाली,
" जरा थांब " तिने आपल्या पर्स मधील मोबाईल काढला, आणि त्या माणसाचा फोटो काढला. त्यावर तो माणूस गडबडला. तो म्हणाला,
" माझा फोटो का काढताय?" रेश्मा म्हणाली,
" आता मी पोलीस स्टेशनमध्ये तक्रार करणार आहे. हा माणूस माझा पाठलाग करत आहे म्हणून." यावर तो म्हणाला,
" ओ मॅडम, माझे काम एवढेच आहे की, तुम्ही घराबाहेर पडलात की तुम्हाला मी इथे उभा आहे किंवा तुमच्या अवतीभोवती आहे हे लक्षात आणून देणे. तुमच्या अंगाला मी बोट तरी लावले आहे का? मग माझी तक्रार कशासाठी करता?" यावर रश्मी म्हणाली,
"काहीही संबंध नसताना दुसऱ्या माणसावर पाळत का ठेवता? तुम्ही मला ओळखता का? तुमचा माझा काही संबंध आहे का? नाही ना? त्या शहानेच तुम्हाला इथे पाठवले आहे याची मला खात्री आहे. जा तुमच्या त्या शहाला जाऊन सांगा, आम्ही घाबरत नाही. समोर येऊन वार कर. माघारी नको. आम्ही मराठ्याची अवलाद आहोत."