कलंक 4 अंतिम

"आई, वसुंधरावर आरोप करणं बंद कर....आज जे काही झालं आहे ते तुझ्या अति लाडामुळे झालं आहे. लहानपणापासून बघतोय मी, राहुलच्या मागे लागताना मीही तुझाच मुलगा आहे हे तू साफ विसरून गेलीस. मीही भाऊ म्हणून त्याचाच विचार करायचो पण प्रत्येक ठिकाणी मला डावलून त्याला तू पुढे करत आलीस. शाळेत असतांना मला गाण्याचा क्लास लावायला आमच्या शिक्षकांनी तुला सांगितलं होतं, पण तू साफ नकार दिलास, कारण राहुलला सहलीला जायला पैसे लागणार होते..मला पुढे शिकायचं होतं, पण तू सरळ सांगायचीस की राहुलला पुढे पैसे लागणारेत. माझं बालपण पूर्ण वाया गेलं, कुणामुळे? प्रत्येक गोष्टीत, अगदी खाण्यापासून ते शिकण्यापर्यंत, त्याचाच फक्त विचार तुझ्या डोक्यात असायचा. लहान होता तोवर ठीक होतं पण मोठा झाल्यावरही तुझं तेच...तो वाईट मार्गाला लागला, कर्ज करून ठेवलं तरी तू त्याला पाठीशी घालणार आणि मी कष्ट करून सर्वांना पोसतोय तरी तू मलाच दोषी ठरवणार? आणि वसुंधराला काही बोललेलं तर मी अजिबात सहन करणार नाही, भाऊ म्हणून मी सगळं केलं ते ठीक आहे पण तिने का म्हणून राहुलचे सगळे दोष पोटात घालायचे? का म्हणून तिने त्याचे लाड पुरवायचे? त्याने काही केलंय आपल्या वहिनीसाठी? तिलाही तिचा संसार आहे, स्वतःच्या नवऱ्याला आणि मुलाला सोडून ती तिसऱ्या व्यक्तीसाठी नाही आपल्या संसाराची राख करू शकत. आईचं प्रेम सर्व मुलांवर सारखं असतं असं म्हणतात, पण जेव्हा भावा भावांमध्ये फूट पडते ना तेव्हा तो दोष त्यांच्या बायकांचा नसून आईने एखाद्या मुलावर केलेल्या आंधळ्या प्रेमाचा असतो..."