आपण मागील भागात पाहिले की निरवच्या बहिणीची मेहंदी आणि हळदीचा कार्यक्रम घरीच होतो.. निरव नेहाला थोडीशी हळद लावतो.. नेहाच्या हृदयात लगेच काहीतरी फीलिंग यायला लागतात.. आता पुढे..
हळदीचा कार्यक्रम संपायला खूप वेळ होतो.. रात्र खूप झाल्याने सगळे घरी जाऊन लगेच झोपतात.. सगळे खूप दमलेले असतात.. त्यामुळे लगेच झोप लागते.. आणि सकाळी उठायला पण थोडा वेळ होतो..
हळदी मेहंदी झाल्यावर आता लग्नासाठी हाॅल सजावटीचे काम शिल्लक असते.. त्याच्या सामानाची जमवाजमव करायची असते.. सगळे मिळून एक एक सामान जमा करत असतात. सजावट थोडी हटके असावी असे निरवने सांगितलेले असते.. त्यामुळे सगळ्यांची मते घेऊन वेगवेगळ्या कल्पना घेऊन सजावट करायची ठरते..
सजावटीसाठी फुले, कागदी फुले, तसेच काही पिलर, वगैरे सामानाची जमवाजमव केली.. आता प्रत्यक्ष सजावटीचे काम शिल्लक असते.. दुपारनंतर सजावटीसाठी सगळेजन जातात.. हाॅल सजवून तयार होते.. खूप वेळ लागला हाॅल सजावटीसाठी.. निरव पण कशी तयारी चालू आहे हे पाहण्यासाठी येतो.. त्याला सजावट खूप आवडते.. तेवढ्यात नेहा शिडीवर चढलेली असते.. त्यामुळे तिला खाली निरव आल्याचे माहित नसते..
अगं ती जरा माळ देतेस का?? आणि हो शिडी जरा गच्च धर.. नाहीतर मी पडेन.." नेहा मनालीच आहे असे समजून बोलते.. निरव तिला माळ देतो आणि शिडी धरतो.. माळ लावून झाल्यावर नेहा उतरू लागते.. तोच शेवटच्या पायरीवरून तिचा पाय घसरून ती पडणार इतक्यात निरव तिला पकडतो..
नेहा थोडी ओशाळली.. कारण तिथे निरव येणार याची कल्पनाच नव्हती.. आणि त्याला अचानक बघून ती थोडीशी लाजली.. निरवने हाॅलचे काम बघून भरभरून कौतुक केले..
आज निरवच्या बहिणीच लग्न असत.. सकाळी लवकरच सगळेजन हाॅलमध्ये आवरून जमा होतात.. मीरा सुंदर पिंक कलरची साडी नेसलेली असते.. अमर तर तिला पाहतच राहिला.. "असे वाटते जाऊन तिला आताच प्रपोज करावं.." अमर मनातच म्हणतो..
"खूप सुंदर दिसत आहेस तू या साडीमध्ये.." अमर मीराला म्हणतो
"थॅन्क्यू.." मीरा थोडी लाजतच म्हणते.
लग्नात अमर नुसता मीरासोबतच असतो.. त्याची नजर तिच्यावरून हटतच नसते.. ते मीराला समजले होते.. तिला तो तिच्या मागेपुढे फिरताना आवडत होते.. त्यामुळे ती त्याला काहीच बोलत नाही..
लग्नाचे सर्व विधी चांगल्या प्रकारे संपन्न झाले.. सगळ्या पाहुणे मंडळींनी खूप कौतुक केले.. मीराला तेथेच दोन तीन ऑर्डर पण मिळाली.. ती खूपच खूश होती.. निरवच्या बहिणीची पाठवणी झाली आणि सगळे सामानाची बांधाबांध करू लागले.. तो दिवस कसा गेला कुणालाही कळाले नाही..
अमर आज मीराला प्रपोज करणार होता.. मीराने आज पार्टी ठेवली होती.. सगळ्यांना हाॅटेलमध्ये बोलावले होते.. सगळेजन म्हणजेच अमर, नेहा, जयंत, मनाली आणि निरवला सुध्दा तिने बोलावले होते..
मीरा मस्त लाल रंगाचा पंजाबी ड्रेस घालून आली होती.. केस पूर्ण मोकळे सोडून एक अगदी लहानशी क्लिप लावली होती.. ती खूपच सुंदर दिसत होती.. अमरची तर तिच्यावरून नजरच हटेना.. हे सगळ्यांना दिसत होत.. त्यामुळे तिला खूप अवघडल्यासारख वाटतं होत..
मग सगळेजण जमल्यावर गप्पा मारत जेवण झाले.. जेवण झाल्यावर आणखी थोडा वेळ सगळे बोलत बसले होते.. तेव्हा अमर उठून उभा राहिला.. आणि मीराजवळ गुडघे टेकून बसला..
मीरा माझं तुझ्यावर खूप प्रेम आहे.. अगदी तू पहिल्यांदा भेटलीस तेव्हापासून तू मला आवडतेस.. पण हे आज तुला सांगत आहे.. प्लीज माझ्या स्वप्नातली परी बनून माझ्या आयुष्यात येऊन माझे आयुष्य सुंदर बनवशील.. मी एका जीवनसाथीच्या रूपात तुला पाहतो.. तर तू माझ्या आयुष्यात येऊन माझे जीवन पूर्णत्वास नेशील.. तू मला आयुष्यभरासाठी साथ देशील.. माझ्याशी लग्न करशील??" अमर हात पुढे करत म्हणतो..
मीराला काहीच कळेना.. नेहाने तर याला प्रपोज केलं होतं.. त्याचं काय झालं.. ती पूर्णपणे गोंधळली होती..
"नेहा.." मीरा फक्त इतकेच बोलते..
"अगं मला काय विचारतेस तू बोल ना.. काय विचारतोय तो??" नेहा
"पण तू तर.." पुढे मीरा बोलणार इतक्यात नेहा मधेच बोलते.. "तू नंबर लावलीस आणि मला कसे मिळणार ते प्रेम.."
"सो साॅरी.. मला माहित नव्हतं.." मीरा
"आता मला उत्तर मिळू शकेल का??" अमर
"हो.." मीरा
मग सांग ना.. काय ते.." अमर
सगळे हसू लागतात.. मीरा थोडी लाजतच त्याच्या हातात हात देते..
"किती मस्त दिवस गेला ना आजचा.. जणू स्वर्गसुखच.. जीवनातील सगळी सुखं आपल्या हातात आहेत असे वाटत आहे.. मी आज खूप खूश आहे.." मीरा मनातच विचार करत असते..
आता नेहा तिच्या घरी जायला तयार होते..
"ए नेहा नाही ह.. मी तुला लगेच जाऊ देणार नाही.." अमर
"अरे मला जावं लागेल.. तू समजून घे ना.." नेहा
"अजिबात नाही.. तू रहा ना आणखी थोडे दिवस.." अमर
"नको रे.. आणखी आणखी करत खूप दिवस राहिले.. आता मला जायला हवं.." नेहा
"आणि मग निरवच काय??" अमर
"त्याचं कुठे काय??" नेहा
"म्हणजे त्याला तू आवडतेस ते??" अमर
ते होय त्याला गरज असेल तर तो नक्कीच येईल.. मला शोधत.." असे म्हणत मीरा बॅग भरायला लागते.. हिच्याशी बोलून काहीच अर्थ नाही असे म्हणत अमर निघून जातो..
आता निरवच काय होतंय?? तो नेहाला भेटतो काय?? हे आपण पुढच्या लेखात पाहू..
आवडल्यास कमेंट आणि लाईक करायला विसरू नका.
भाग -19
आपण मागील भागात पाहिले की मीराने सगळ्यांना पार्टी दिलेली असते.. आणि तेव्हाच अमर मीराला प्रपोज करतो.. त्यानंतर नेहा परत तिच्या घरी जात असते.. ती बॅग भरत असते.. आता पुढे..
अमर खाली येऊन निरवला फोन करतो आणि नेहा परत जात आहे.. हे सांगतो.. निरवला विश्वासच बसेना.. बरं मी लगेच येतो असे म्हणून तो लगेच आला.. निरव आल्यानंतर त्याने अमरला "नेहा कोठे आहे.." असे विचारले..
अमरने "ती वरती रूममध्ये आहे.." असे सांगितले..
"मग मी जाऊ का??" निरवने विचारल्यावर अमरने लगेच होकार दिला.. त्यावेळी काका काकू घरी नव्हते.. ते मंदिरला गेले होते.. त्यामुळे निरव नेहाच्या रूममध्ये गेला..
कुठे चाललीस??" निरव
"घरी" नेहा
"मला न सांगता.." निरव
"तुला कळलेच की आता.." नेहा
"पण तू सांगितले नाहीस.. आणि न भेटताच जाणार होतीस.." निरव
"तुला का म्हणून भेटायचं.." नेहा
"कारण प्रेम करतो मी तुझ्यावर.." निरव
"मग माझ्या आईबाबांकडे येऊन रितसर मागणी घाल.." नेहा
"अच्छा.. म्हणजे मला जाळ्यात अडकवून तू पसार होतेस होय.." निरव
"तस समज.." नेहा
"बरं आज तू जा.. मी येतोच तुझ्या मागून तुला मागणी घालायला.." निरव
"मी वाट बघेन.." नेहा
मग निरव तिचा हात हातात घेतो.. आणि तिच्या कपाळावर हलकाच किस घेतो.. मग दोघेही खाली येतात..
काका काकू मंदिरातून येतात.. आणि सगळ्यांना असे बघून ते एकमेकांच्याकडे बघतात..
"काय झालं.. असे का थांबला आहात??" काका
"काही नाही बाबा.. नेहा जात आहे.." अमर
"अरे.. असे कसे जात आहे.. काहीही न सांगता.." काकू
"मी तुम्हाला सांगण्यासाठी तुमचीच वाट बघत आहे.." नेहा
"अगं पण आधी सांगायचं नाही का?? आणि हो इतक्या घाईत का बरं जात आहेस??" काका
"खूप दिवस झाले येऊन.. आणि एक ना एक दिवस मला जावच लागणार होते ना.." नेहा
"बर बाई तू बोलण्यात कधी ऐकले आहेस का??" काकू
"ते तर आहेच.. बरं येते.." म्हणून नेहा काका काकूंना नमस्कार करते..
"बरं अमर तिला स्टाॅप पर्यंत सोडून ये जा.." काका अमरला म्हणतात..
मी तिकडेच जात आहे.. मी सोडू का?? " निरव म्हणतो.
"हो चालेल.." नेहा म्हणते..
ते दोघे जातात.. आता अमर आणि मीरा काका काकूंना त्यांच्या प्रेमाबद्दल सांगणार असतात..
"आई बाबा मला तुम्हाला काहीतरी सांगायचं आहे.." अमर
"बोल ना.." काका
"बाबा माझं आणि मीराच एकमेकांवर प्रेम आहे.. आणि आम्ही लग्न करण्याचा निर्णय घेतला आहे.. अर्थात तुमच्या परवानगीशिवाय काहीही होणार नाही.." अमर
"काय?? अरे मी तुझ्यासाठी एक मुलगी पसंत केली आहे.." अमरचे बाबा
"काय?? मला न विचारताच तुम्ही कसा निर्णय घेतला तुम्ही??" अमर
"अरे तू अजून कोणाच्या प्रेमात नाहीस म्हणून मी निर्णय घेतला.." अमरचे बाबा
"आता माझा नकार आहे त्या मुलीला.. मी लग्न केले तर मीराशीच करणार.." अमर
अरे पण मी तिच्या बाबांना वचन दिलं आहे.." अमरचे बाबा
"बाबा एक तर तुम्ही न विचारताच निर्णय घेतलात.. त्यात वचनही दिलात.. हे तुम्ही बरोबर केलं नाही.." अमर
"आता काय बरोबर काय चूक हे तू मला सांगणार.." अमरचे बाबा
"तसे नाही बाबा.." अमर
इतक्यात काकांना अचानक चक्कर आली आणि ते जमिनीवर पडले.. सगळे खूप घाबरले.. मग काकांना दवाखान्यात घेऊन जातो.. डाॅक्टर सगळी तपासणी करून त्यांना सौम्य अटॅक आल्याचे सांगितले..
हे ऐकताच काकूंची बीपी कमी झाली.. काकू पण अॅडमिट झाल्या.. थोडे दिवस दोघांना दवाखान्यात ठेऊन घेतले.. मीरा आणि अमरने सगळं व्यवस्थित केल..
मग त्या दोघांना डिस्चार्ज मिळाला.. काका काकू घरी आले.. डाॅक्टरांनी त्यांना कसलेही टेन्शन द्यायचे नाही म्हणून सांगितले.. त्यामुळे अमरही काहीच विषय काढला नाही.. काका काही बोलू लागले तर नंतर बोलू म्हणून तो विषय बदलायचा..
काका काकू घरी आल्यावर मीरा ते घर सोडण्याचा निर्णय घेते..
काका काकू घरी आल्यावर मीरा ते घर सोडण्याचा निर्णय घेते..
"मीरा नको ना जाऊ.. यावर नक्कीच काहीतरी मार्ग निघेल.. आपण बसून बोलूया.." अमर
"नाही अमर.. खूप झाले.. माझ्यामुळे काका काकूंची तब्येत बिघडली.. आणखी त्यांना त्रास नको.. खूप चांगले आहेत ते दोघे.. माझ्यामुळे उगाच तुमच्यात वाद नको.. नाहीतर आतापर्यंत मी एकटीच होते.. यापुढेही एकटीच राहीन.. माझा विचार तू सोडून दे.. काका काकूंची काळजी घे.. मी आधी होते तशीच राहीन.. माझ्यामुळे कुणाला त्रास झालेला मला चालणार नाही.. बाय.. टेक केअर.." असे म्हणून मीरा कायमची त्याच्या आयुष्यातून निघून जाते..
आता पुढे काय होतंय ते पुढच्या लेखात पाहू..
आवडल्यास कमेंट आणि लाईक करायला विसरू नका.
