कामथे काका (भाग २५)

आता मात्र पोरगी चुपचाप धावत होती. बाहेर असूनही तिने गुड्डीच्या मागे स्टेशनला जाण्याचा लकडा लावला नाही. आता ती त्याच्याबरोबर मनापासून धावू लागली. आपण वाचलो तरच घरी जाऊ शकतो आणि या माणसामुळेच वाचू शकतो. ती धावता धावता म्हणाली, " आपका हॉटेल कहां है , वहां चलिये ना " तिच्यातला बदल जाणवून गुड्डीला बरं वाटलं पण आपलं आयुष्य नक्की किती आहे याचा त्याला अंदाज नव्हता. त्याही अवस्थेत तिला म्हणाला, " सवेरा हो जायेगा तभी हम जायेंगे , अभी तो आसरा ढूंढना पडेगा. अंधारात त्याला कळलंच नाही तो कोणत्या चाळीत शिरतोय ते. तो नेमका समोर आलेल्या जिन्याने चाळीच्या पहिल्या मजल्यावर आला . समोर दिवानी मौसी पाठमोरी उभी होती. तिला न ओळखून त्याने विचारले, " मौसीजी , आजकी रात यहां हम रुक सकते है क्या ? " आवाज ओळखीचा वाटल्याने मौसीने आपले तोंड प्रश्नकर्त्याकडे वळवले आणि आश्चर्याने ती म्हणाली, " आ गया मेरा बनपाव , अब तू जायेगा कहां ? " आणि तिने समोर उभ्या असलेल्या दोघा दलालांना त्यांना पकडायला सांगितले. ........गुड्डीला बसलेला हा जबरदस्त धक्का होता. आपण अगदी नकळत मौसीच्या पंजात कसे आलो याचे त्याला आश्चर्य वाटले. तकदीर का तकाजा ,दुसरं काय ? आता त्याच्या लक्षात आलं की ही नक्कीच पोलिसांच्या ताब्यात देणार. पोरगी आता त्याला अगदी घट्ट चिकटून उभी होती. संकटात माणसं कोणाबरोबर आहोत हे पाहत नाहीत , हेच खर. दलालांनी मग दोघांना जबरदस्तीने एका लहानश्या रूम मध्ये बंद केले. आता फक्त मरणाची वाट पाहायची. इतकी कशी परिस्थिती हाताबाहेर गेली. त्याला कळेना. मग त्याने जसं घडतंय तसं स्वीकारण्याचं ठरवलं. खिशातलं पिस्तूल मौसीने त्याच्याकडून काढवून घेतलं . सध्या काहीच करण्यासारखं नसल्याने त्याने पोरीकडे पाहिलं. तीन चार तासांनी दिवस उजाडणार होता. अर्थात या विभागात, दिवस उजाडेपर्यंत धंदा करण्याची पद्धत असल्याने विभाग निशाचरासारखा जागा राहत असे. इथे थांबला तो संपला, ऐवजी झोपला तो संपला, हेच योग्य होतं. चाळीतली वर्दळ चालू होती. पोटात अन्नाचा कण नसल्याने त्यांना धड झोप येत नव्हती. खोलीत आल्या आल्या आज अचानक पोरगी त्याला चिकटली आणि रडायलाच लागली. त्याने असला चान्स न सोडण्याचं ठरवलं. हळूहळू तिला उगी करण्याच्या बहाण्याने त्याने तिच्या अंगोपांगांवरून हात फिरवायला सुरुवात केली. आस्ते आस्ते त्याने तिचे कपडे बाजूला केले. तिची उघडी जवानी पाहून गुड्डीला वासना अनावर झाल्या. ते तिच्याही लक्षात आलं पण दुसरा काहीही पर्याय नसल्याने त्याच्या मागणीला ती स्वतःहून बळी पडली. केव्हातरी पहाटे समाधानाने गुड्डी आणि ती एकमेकांना चिकटून झोपली. सकाळचे सात वाजत आले तरी ते दोघे विवस्त्र अवस्थेत बेडवर पडले होते. गुड्डी समाधानाने तिच्या अंगावरून हात फिरवीत तिला जवळ धरीत होता , तेवढ्यात दरवाज्यावर थापा पडू लागल्या. घाई गर्दीने त्याने प्रथम स्वतःचे कपडे केले आणि तिला उठवून कपडे करण्यास कपाटाच्या दाराआड जाण्यास सांगितले. मग तो दार उघडायला गेला. तोपर्यंत दरवाज्या ठोकून ठोकून बाहेरची व्यक्ती आता शिव्या हासडू लागली. ती होती दिवानी मौसी आणि तिच्या मागे होते. इन्स्पे. डावले, नेटके , दोन कॉन्स्टेबल्स आणि काकाजी. .... इतक्या लवकर पोलिसी यात्रा अनुभवावी लागेल याची गुड्डीला कल्पना नव्हती. डावले पुढे आले आणि त्यांनी त्याचं बकोट धरलं. बरोबर असलेल्या काकांना पाहून अन्वर मिया ऊर्फ गुड्डी म्हणाला, " अरे काकाजी , आप तो पुलिसवाले है . दादाको आपने फसाया.... " आतल्या पोरीला मात्र अटक न करण्याची विनंती मौसीने केली. ती म्हणाली, " गरीबके पेटपर लात मत मारना, साब, आजकल धंदा बहोत मंदा है. .... पण डावलेंनी तिचं न ऐकता तिलाही ताब्यात घेतली. विजयी मुद्रेने ते त्या दोघांना घेऊन स्टेशनकडे निघाले. श्रीकांतसरांना न विचारताही मुहूर्त चांगला लागला होता. काकांबद्दल मात्र गुड्डीचा गैरसमज झाला तो झालाच. पो‌. स्टेशनला आणल्यावर गुड्डीला सगळ्यांना ठेवलेलं होतं त्याच कोठडीत ढकलला. आणि डावले म्हणाले, " ये देख मिया , जो है वो सब बता देना, तू तो साला एक झापडका भी नही है. ज्यादा हिरोगिरी मत करना थोडीही देरमे आउंगा तेरा स्टेटमेंट लेने, तबतक गले लगाले अपने यार दोस्तोंको. " आत गेल्या गेल्या त्याला सोल्या दिसला. त्याने त्याला एखाद्या बाईला जवळ घेतात तसा जवळ घेतला . त्याच्या अंगावरून हात फिरवीत तो म्हणाला, " कितने अर्सोंके बाद आयारे तू , मेरे यार". .... मग बरोबर आणलेल्या पोरीला महिला इन्स्पेकटरच्या स्वाधीन करून ते समाधानाने खुर्चीत बसले. आजकाल काकांना कोठडीत ठेवीत नसत. तशी काकांकरता वेगळ्या कोठडीची मागणी मात्र मान्य केली नव्हती. आता डावले रिमांड संपत आला असला तरी काळजीत नव्हते. पूर्ण अहवाल तयार करणं हे एकच काम होत. तसच मीडियासाठी पण योग्य ती माहिती तयार करणं आवश्यक होतं. कशी कोण जाणे पण गुड्डीला वाळकेश्वरच्या फ्लॅटची माहिती होती. आता फक्त वाळकेश्वरच्या फ्लॅटमध्ये काकांना घेऊन जायचं बाकी होतं. त्यामुळे डावलेंचं काम पूर्ण होणार होतं....... एकूणच केस पूर्णपणे सादर करणं शक्य होणार होतं.