कानामागून आली अन तिखट झाली... भाग -२

त्यांना माहिती होते यांची कुटुंब व्यवस्था एवढी मजबूत आहे की यांना फोडल्याशिवाय आपण राज्य करू शकणार नाही.
आम्ही कमी पडलो त्यांची नीती समजून घेण्यात .आम्ही आमच्या संस्कृतीला,परंपरांना सहज तिलांजली दिली आणि त्या भोगवादी संस्कृतीच्या आहारी गेलो.
ते गेले तरी त्यांची संस्कृती येथे ठेवून गेले हेच खरे दुर्दैव.
या जोखडाला जेव्हा आपण दूर लोटू त्या दिवशी खऱ्या अर्थाने स्वतंत्र होवू.
पण आम्ही आधुनिकतेचा बुरखा पांघरून सहज त्या संस्कृतीला आपलेसे केले.
'एकाची हो चार घरं खाणाऱ्याचं हो भलं'
ही आपली म्हण त्यांनी चरितार्थ केली.
त्यांना व्यापार पैसा या गोष्टीशी मतलब.
एकाची चार घर झाली. वस्तूंची मागणी वाढली. विक्री वाढली. आम्ही विदेशी कंपन्यांच्याच घशात घालतोय आमचा पैसा.
भारतीय संस्कृतीच्या मुळावर घाव घालून त्यांनी सर्वप्रथम कुटुंब व्यवस्था उध्वस्त केली. आज एकत्र कुटुंब, जिथे तीन चार पिढ्या एकत्र नांदत ते जवळजवळ इतिहास जमा झालेत. विभक्त कुटुंब त्यातही हम दो हमारे दो करत करत आता हम दो हमारा एकच कुठे कुठे तर तेही नको.
कुटुंबाचा आकार लहान लहान होत गेला.
याचा परिणाम घरातील छोट्या बालकांवर झाला.
घरातील आजोबा आजी नातवांना संस्कारक्षम गोष्टी सांगायचे. त्यांची जडणघडण व्हायची.
आज अनापसनाप पैसे भरून तथाकथित चांगल्या म्हणजे महागड्या शाळेत टाकले की मुलं संस्कारीत होतात हा भ्रम आणि त्यांना सर्व सुखसोयी पुरवल्या की आपली जबाबदारी संपली.ही पाश्चिमात्य जीवनशैली आम्हाला जवळची वाटली.
ज्या वयात मुलांना आई-वडिलांचा आजी-आजोबांचा सहवास हवासा वाटतो त्याच वयात ती एकटी पडतात मग ती मोबाईल टीव्ही आदी मीडियाच्या नादी लागतात.
जगण्याच्या बदलत्या संकल्पना, घरातील अबोल झालेल्या संवादामुळे कुटुंब संस्था मोडकळीस येते आहे.