कंगोरे भावनांचे - १५

घरात तिघीच होत्या आता. आईने संजुला इशारा केला. तिच्याशी बोल म्हणून. संजुने आपले काम केले. प्रियुला बोलते केले. अगं तो माझ्याशी मोकळेपणाने बोलत नाही किंबहूना दोनचार शब्दच बोलतो. तेही मी काही बोलले तर. कुठेच फिरायला नेत नाही. एकदा बाहेर गेले तर मला सोडून पुढेच पळत होता. बरोबर चालत सुद्धा नव्हता. दूर उभा राहून बघायचा...मग माळ्याचा किस्सा, ट्रेन मध्ये त्या मुलाने, ही तुमची बर्थ काय तेवढे विचारले आणि मी उत्तर दिले. अधून मधून लक्ष गेलं त्याच्याकडे. पण मला माहितच नव्हतं अर्जुन माझी जासूसी करत होता ते. मी बोअर होत होते, कारण घरात काम काहीच नाही. मग कधी टेरेसवर कधी इकडे तिकडे बघत उभी असते. त्यालाच हा असा म्हणतोय. म्हणजे बघ हा कसा? हा लपून मला बघतो, लक्ष ठेवतो माझ्यावर. सासूबाई खूप चांगली आहे. माझी काळजी घेते. बाकीच्यांचा प्राॅब्लेम नाही. पण हा बाबांच्या फारच आहारी गेला आहे. आमच्या मध्येही काही बोलले तरी तो त्यांना सांगतो. त्यांना विचारल्या शिवाय काहीच करत नाही. एकंदरीत त्याला स्वतःचे मत नाहीये. तिने उटीचा पण प्रसंग सांगितला. सोबतच हे पण सांगितले,"त्याचा आणि माझा अजिबात संबंध नाहीये. तो माझ्या जवळ सुद्धा येत नाही. जे काही बोलायचे ते लांबूनच...!"

सगळ बाहेर उभे राहून ऐकत असलेली आई अचानक आत येऊन प्रियुला म्हणाली,"म्हणजे तुमचे पतीपत्नीचे संबंध नाहीत का..?" प्रियुने खाली मान घालत नाही म्हंटले.