कथा : पुरणपोळी

सखी भूतकाळात गेली. तिचे मूळ नाव " सुरेश " होते. सुरेश " पुरुष " म्हणून जन्माला आला असला तरी लहानपणीपासून त्याला " स्त्री " म्हणून राहायला आवडायचे. बायकांचे कपडे घालणे , बायकांप्रमाणे सजणे , वागणे वगैरे त्याला आवडत. अर्थातच घरून याला विरोध होता. वडिलांच्या मारहाणीला कंटाळून तो पळाला आणि दिल्लीला पोहोचला. तिथे त्याला भीक मागून जगावे लागले. बलात्कारासारखे प्रसंगही ओढावले. परंतु त्याने हार मानली नाही. काही तृतीयपंथीचा त्याला आधार मिळाला. तो मिळेल ते काम करू लागला. एका एनजीओमध्ये त्याला प्रवेश मिळाला. मेकअपची आवड लहानपणीपासून होती. त्या क्षेत्रातला कोर्स पूर्ण करून त्याने दुसऱ्यांच्या ब्यूटी पार्लरमध्ये काम शोधायला सुरुवात केली. त्याने स्वतःला एक " स्त्री " म्हणून स्वीकारले होतेच. परंतु नंतर जुनी ओळख पूर्णपणे पुसून त्याने "सखी " ही नवीन ओळख स्वीकारली. आपल्या गोड स्वभावाने तिने ग्राहकांचा विश्वास जिंकला होता. वडील संपर्कात नसले तरी लहान भाऊ अजूनही संपर्कात होता. सखीने ताबडतोब लहान भावाला पैसे पाठवले. वडीलांना तिच्या हातची पुरणपोळी फार आवडत. समोरून कधी कौतुक करत नसले तरी मागे मागे फार कौतुक करत. जेव्हा वडीलांची आठवण येत तेव्हा सखी पुरणपोळी बनवत. रात्री तिला झोप लागत नव्हती. सतत डोळ्यासमोर वडिलांचा चेहरा यायचा.