कथेचा पुढचा भाग:
अदिती आणि अमेय यांच्या जीवनातील यशाच्या अनेक टप्प्यांनंतर, ते आता एक नवा वळण घेऊ इच्छित होते. कुटुंब, करिअर, आणि समाजसेवा यामध्ये संतुलन साधता साधता, त्यांना लक्षात आलं की त्यांना त्यांच्या जीवनातील आणखी एक मोठा बदल घडवून आणावा लागेल. त्यांना विचार आला, “आपण ज्या समाजात राहतो, त्या समाजात अधिक मोलाचा योगदान कसं देता येईल?”
अदिती आणि अमेय यांना त्यांच्या फाउंडेशनच्या कामाच्या माध्यमातून समाजातील अनेक गोष्टी समजून घ्यायला मिळाल्या. त्यांनी समजलं की समाजातील प्रत्येक व्यक्तीला समान संधी मिळवून देणं, त्याला आव्हानांपासून परत न जाऊ देणं, हेच खरा समाजसेवा आहे. त्यांनी ठरवलं की, या कामात अजून अधिक नवे पाऊल टाकावं.
एक दिवस अमेय आणि अदिती यांनी मुलीला एकत्र बसवून, तिला त्यांच्या जीवनाचे महत्वाचे धडे शिकवण्याचा निर्णय घेतला.
अमेय: "तुला माहीत आहे ना, की तुझ्या आई-बाबांच्या यशामागे काय आहे?"
मुलगी हसत म्हणाली, "हो, आई आणि बाबा एकमेकांना खूप मदत करतात आणि प्रेम करतात. त्यांचं जीवन एकत्र आहे."
अदिती हसून म्हणाली, "हो, पण त्याही पेक्षा महत्त्वाचं एक गोष्ट आहे. विश्वास. आपल्याला एकमेकांवर विश्वास ठेवावा लागतो. विश्वासानेच एकमेकांच्या स्वप्नांना साकार केलं आहे."
अमेय: "आणि हेच आपण समाजात इतरांसोबत शेअर करत आहोत. आपल्याला फक्त आपले यशचं प्रकट करणं महत्त्वाचं नाही, तर ते इतरांच्या जीवनात बदल घडवून आणावं लागेल."
दिसामाजी त्यांच्या फाउंडेशनच्या माध्यमातून, अदिती आणि अमेय यांनी एक उपक्रम सुरू केला. त्यांनी एक अशी शाळा सुरू केली, जिथे गरीब कुटुंबांमधून आलेल्या मुलांना गुणवत्तापूर्ण शिक्षण दिलं जातं. त्या शाळेत केवळ शालेय शिक्षण नाही, तर जीवनातील महत्वाच्या कौशल्यांची आणि मूल्यांचीही शिकवण दिली जात होती.
कधी कधी त्यांच्या स्वप्नांची गाठ घ्यायला, त्यांनी दोन गोष्टी सोडाव्या लागल्या – स्वतःची आरामदायक जीवनशैली आणि कधीकधी काही तात्काळ यशाची लालसा. पण त्यांचं लक्ष फक्त एका गोष्टीवर होतं – समाजात सकारात्मक बदल घडवणं.
समाजातील इतर लोकांनाही त्यांचा मार्गदर्शन मिळावं म्हणून, त्यांनी त्या शाळेचे उदाहरण इतर ठिकाणी देखील पसरवायला सुरुवात केली. त्यांना असं समजलं की प्रत्येक कुटुंब आणि व्यक्तीला काहीतरी मूल्याची शिकवण मिळाली पाहिजे.
अदिती आणि अमेय यांचा हा प्रवास आता केवळ त्यांच्यापुरता मर्यादित नव्हता. त्यांच्या कार्याने आणि विश्वासाने संपूर्ण समाजाला एक नवा दृष्टिकोन दिला. मुलीला ही शिकवणी दिली की, जीवनाच्या प्रत्येक वळणावर कष्ट आणि समर्पणाची खरी किंमत असते.
ते दोघं हसत, एकमेकांकडे पाहून म्हणाले, "आपण जे काही केले, ते एकत्र केलं. आपलं प्रेम आणि विश्वास हेच आपल्याला कायमच एकत्र ठेवतील."
समाजाने त्यांना स्वीकारलं, त्यांचं काम फुललं, आणि त्यांचा कुटुंब एक आदर्श बनला.
अदिती आणि अमेय यांच्या आयुष्याचं ध्येय आता स्पष्ट झालं – ते फक्त एकमेकांसाठी नाही, तर इतरांसाठीही एक मोठा बदल घडवून आणायचं. त्यांच्या विश्वासावर आधारित जीवन आणि त्यांचे काम त्यांच्या मुलीला, त्यांच्या कुटुंबाला, आणि समाजाला प्रेरणा देत राहील.
समाप्त.
कथेचा पुढचा भाग:
कथेचा पुढचा भाग:
अदिती आणि अमेय यांच्या आयुष्यात जे घडत होतं, ते एका गोड स्वप्नासारखं वाटत होतं. त्यांच्या कुटुंबाने आणि समाजाने त्यांनी उचललेल्या पावलांना स्वीकारलं होतं. त्यांच्या कामाची मोलाची शाश्वतता असली तरी, ते जाणत होते की हे कार्य कधीच पूर्ण होणार नाही. त्यांना कायमच एका उद्दिष्टासाठी काम करत राहायचं होतं: समाजात सकारात्मक बदल घडवण्यासाठी.
एक दिवस, त्यांच्या फाउंडेशनच्या शाळेत एक विशेष कार्यक्रम आयोजित करण्यात आला. अनेक इतर फाउंडेशन्स, शालेय शिक्षक, पालक आणि समाजातील प्रतिष्ठित व्यक्ती त्यात उपस्थित होते. अदिती आणि अमेय यांनी एकत्र बसून, आपल्या कार्याच्या गतीवाढीसाठी नवा मार्ग ठरवला.
अदिती: "आम्ही जे करतोय ते लहान पावलांचं योगदान आहे. पण जेव्हा ह्या पावलांचा संगम होतो, तेव्हा त्या बदलाचे परिणाम मोठे होतात. आपल्याला अधिक लोकांपर्यंत पोहोचायचं आहे. त्यासाठी आपल्या कार्याला आणि शाळांना अधिक संसाधनांची आवश्यकता आहे."
अमेय: "आणि त्यासाठीच, आपल्याला समाजात विविध घटकांशी संपर्क साधावा लागेल. आपल्या विचारधारेला आणि कामाला अधिक शक्ती देण्यासाठी, आम्हाला लोकांच्या मनात विश्वास निर्माण करावा लागेल. आणि ह्याच विश्वासावर आधारित आपली शाळा आणि फाउंडेशन वाढवून दाखवण्याची गरज आहे."
हे सांगताना, अमेय आणि अदितीचे लक्ष्य स्पष्ट होतं – त्यांना अधिकाधिक मुलांना चांगल्या शिक्षणाची संधी देणं, त्यांचं भविष्य उज्ज्वल करणं, आणि त्यांना आत्मनिर्भर बनवणं. पण यासाठी त्यांनी शाळेची साधनसंपत्ती, शिक्षकांची गुणवत्ता, आणि विद्यार्थीवर्गाची संजीवनी पुरवणं आवश्यक समजलं.
काही महिन्यांनंतर, त्यांच्या फाउंडेशनला एक मोठं दान मिळालं. एका मोठ्या उद्योगपतीने त्यांच्या कामाची दखल घेत, त्यांच्या शाळेसाठी आवश्यक सर्व साधनांची व्यवस्था केली. हा परिवर्तनाचा क्षण होता, ज्यामुळे फाउंडेशनला एक नवा दिशा मिळाली.
त्यांनी आणखी काही शाळा सुरू करण्याचा विचार केला, ज्या शाळा मुलांना न फक्त शालेय शिक्षण देतील, तर त्यांना व्यक्तिमत्त्व विकास आणि मानसिक आरोग्य देखील शिकवतील. त्याचबरोबर, त्यांना समाजातील मोठ्या समस्या सोडवण्यासाठी विचारशक्ती वाढवण्यासाठी शिकवण्याचा ठरवला.
अदिती आणि अमेयने एक दिवस, त्यांच्या मुलीला त्याच्या कार्याचे महत्त्व सांगितले.
अदिती: "बाळ, आपण आज जे काही करत आहोत, ते फक्त आपल्यासाठी नाही. ते समाजाच्या सर्वसामान्य लोकांसाठी आहे. आपलं ध्येय फक्त स्वतःचे यश मिळवणं नाही, तर इतर लोकांना त्यांचं जीवन बदलता येईल अशी संधी देणं आहे."
अमेय: "यश मिळवणं हे महत्त्वाचं असू शकतं, पण खरं यश तेच आहे, जेव्हा तुम्ही इतरांना आपल्यापेक्षा अधिक प्रगती केली पाहा. आपल्या कामाच्या माध्यमातून आपण लोकांच्या जीवनात स्थायी बदल आणू शकतो."
मुलीने त्यांचं हसून उत्तर दिलं, "माझ्या आई-बाबा, तुमचं काम खूप सुंदर आहे. तुम्ही माणसांना प्रेम देत, त्यांचं जीवन उजळवत आहात. मला तुमचं काम आवडतं!"
अदिती आणि अमेय एकमेकांकडे पाहून हसले. त्यांच्या कामामुळे एकाच वेळी कुटुंब आणि समाज दोन्ही जणांना फायदा होतोय, हे त्यांना खूप समाधान देत होतं.
आणखी काही वर्षांनी, अदिती आणि अमेय यांचे फाउंडेशन एक महत्त्वपूर्ण समाजसेवी संस्थेचे रूप घेत होते. त्यांच्या शाळांचे नेटवर्क देशभर पसरले होते, आणि ते हजारो मुलांना गुणवत्तापूर्ण शिक्षण, जीवन मूल्ये आणि भविष्याच्या तयारीसाठी शिकवत होते.
त्यांच्या कामाने एक सकारात्मक वातावरण तयार केलं, जे समाजातील प्रत्येक व्यक्तीला विश्वास आणि आनंद देत होतं. त्यांचा विश्वास, प्रेम आणि संघर्षाने प्रेरित झालेल्या इतर लोकांनी देखील त्यांच्या पावलावर पाऊल ठेवून समाजात आपल्या कुटुंबासाठी एक उत्कृष्ट उदाहरण साकारलं.
अदिती आणि अमेय यांचे जीवन आता एका मोठ्या प्रवासाचं उदाहरण बनलं होतं. त्यांच्या यशाचा आणि कुटुंबाच्या विश्वासाचा इतरांनी आदर्श घेतला, आणि ते कायमच लोकांच्या जीवनात बदल घडवताना दिसत होते.
समाप्त.
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा