अदिती आणि अमेय यांचा प्रवास अजूनही सुरू होता. त्यांच्या कुटुंबाने समाजात सकारात्मक बदल घडवून आणण्यासाठी केलेली मेहनत आणि त्यांचा विश्वास, दोघांच्या जीवनाच्या ध्येयाचं केंद्र बनलं होतं. त्यांच्या फाउंडेशनची लोकप्रियता वाढत होती, आणि ते अधिकाधिक लोकांसाठी प्रेरणा बनत होते. परंतु, त्यांच्या जीवनाच्या एका वळणावर एक नवा संकल्प घ्यावा लागला.
एक दिवस, अमेय आणि अदिती एकत्र बसले आणि विचार करत होते की त्यांच्या फाउंडेशनचे उद्दिष्ट आणखी मोठं कसं करता येईल.
अदिती: "अमेय, आपण ज्या शिक्षणाच्या क्षेत्रात काम करत आहोत, त्या क्षेत्रात अजून खूप काम करायचं आहे. मुलांना फक्त शालेय शिक्षण देणं ही गोष्ट आहे, पण त्यांना त्यांच्या मानसिक आणि भावनिक उन्नतीसाठीही शाळांमध्ये साधनांची आवश्यकता आहे."
अमेय: "हो, आणि मला असं वाटतं की आपल्याला त्या दिशेने अधिक काम करायला हवं. शालेय शिक्षण फक्त अभ्यासावर आधारित नाही, तर मुलांच्या सर्वांगीण विकासावर आधारित असावं. त्यांना जगणं शिकवणं आवश्यक आहे."
अदिती आणि अमेय यांनी ठरवलं की त्यांच्या शाळा फक्त ज्ञान देणारं ठिकाण असू नयेत, तर ती मुलांना आत्मविश्वास, समर्पण, आणि मानसिक स्थैर्य शिकवणारी शाळा बनवायला हवीत. ते दोघं हे विचार करण्यासाठी त्यांच्या शाळांमध्ये जाऊन शिक्षकांशी संवाद साधू लागले. त्यांना समजलं की विद्यार्थ्यांना उत्तम शालेय शिक्षण देण्यासाठी, त्यांना योग्य मार्गदर्शन आणि मोलाचं कौशल असलेल्या शिक्षकांची आवश्यकता आहे.
दुसऱ्या बाजूला, त्यांच्या मुलीच्या वाढीवयात अदिती आणि अमेय यांना त्यांच्या शाळेतल्या मुलांचे अधिक लक्ष द्यायचं होतं. मुलीला उत्तम जीवन शिकवायला लागणारं कौशल आणि मूल्यं त्यांना शिकवण्याचा प्रयत्न करत असताना, त्यांना हा विचार सापडला की "शाळेच्या बाहेर देखील मुलीला चांगल्या गोष्टी शिकवता येतात."
अदिती आणि अमेयच्या कार्याने त्यांना अनेक नवीन विचार आणि अंश मिळाले, ज्यामुळे त्यांचे फाउंडेशन आणि शाळा त्या समाजाच्या पुढे जाऊ शकल्या. कधी कधी ते विसरले होते की त्यांच्या जीवनात जो त्यांचा प्रेरणा स्त्रोत आहे, तो त्यांच्यासोबत आहे - म्हणजेच त्यांच्या मुलीची उमेद, त्यांच्या प्रेमाची ताकद, आणि एकमेकांच्या विश्वासाचा आदर्श.
दुसऱ्या बाजूला, कुटुंबीयांच्या या समर्पणाने समाजात गोड गोष्टी घडवून आणल्या. अदिती आणि अमेय यांचे कार्य केवळ त्यांच्या शाळेतील मुलांसाठी नव्हे, तर देशाच्या प्रत्येक कानाकोपऱ्यातल्या मुलांसाठी आदर्श ठरलं.
त्यांच्या कुटुंबाच्या प्रेमामुळे, त्यांनी समाजात एक दृढ परिवर्तन केलं. समाजाच्या दृष्टीने ते फक्त दान देणारे किंवा ऐश्वर्यशाली व्यक्ती नव्हते, तर ते एक परिवर्तनाचा आरंभ करणारे होते.
त्यांचा जीवनप्रवास अजूनही सुरू होता, आणि त्याच्या प्रत्येक पावलाने अनेकांना एक नवीन दिशा दिली. आणि त्या कुटुंबाच्या विश्वासावर आणि मेहनतीवर आधारित जीवनाने, ते एका सशक्त समाजाच्या निर्मितीला योगदान देत राहिले.
अदिती आणि अमेय यांचे कार्य आता इतके वृहद झाले होते की त्यांना समाजाच्या वेगवेगळ्या स्तरांवरून मदतीसाठी विनंती येऊ लागली. त्यांची शाळा फक्त स्थानिक पातळीवरच नाही, तर आसपासच्या जिल्ह्यांमध्ये आणि राज्यातही मोठ्या प्रमाणावर परिचित झाली होती. त्यांचं शिक्षण, मुलांना दिलेली जीवनाची दिशा आणि समाजातील एकजूट या सर्व बाबींनी त्यांच्या कार्याला एक अद्वितीय ओळख दिली होती.
तरीही, एका रात्री, एका महत्त्वाच्या बैठकीत, अमेय आणि अदिती एक दुसरा महत्त्वाचा विचार करायला लागले.
अदिती: "अमेय, आपल्या शाळांमधून शेकडो मुलं घडत आहेत. त्यांना शिक्षण मिळत आहे, पण एक गोष्ट मला अजूनही खटकते – तिथे खूप मुलं आहेत, ज्यांच्याकडे घर नाही, किंवा त्यांच्या कुटुंबाचा आधार नसतो. आपल्याला त्यांच्यासाठी काहीतरी विशेष करण्याची आवश्यकता आहे."
अमेय: "तुम्ही योग्य बोलत आहात. शाळेच्या बाहेरही ते मुलं एकदम वेगळी स्थिती सोडवत आहेत. त्यांचं भविष्य आम्ही बदलू शकतो. कदाचित आम्ही त्यांच्यासाठी एक नवा प्रकल्प सुरू करावा, जिथे त्यांना सुरक्षित आश्रय, पोषण, आणि जीवनाची आदर्श शिकवण मिळेल."
अदिती आणि अमेय यांनी ठरवलं की त्यांना "आश्रय गृह" सुरू करायचं आहे. एक जागा जिथे कुटुंबाच्या आधाराशिवाय राहणाऱ्या, गरीब आणि बेघर मुलांना आपला घर शोधता येईल. हे आश्रय घर त्यांना केवळ छावणी किंवा निवारा देणारं ठिकाण नसेल, तर त्यांचं मानसिक आणि शारीरिक स्वास्थ्य, शिक्षण, आणि भविष्य सुरक्षित करण्याचा एक नवा प्रारंभ ठरेल.
त्यांनी त्यासाठी निधी गोळा करणं सुरू केलं. त्यांनी मोठ्या प्रमाणावर स्वयंसेवकांना आमंत्रित केलं आणि समाजातील दानशूर लोकांशी संपर्क साधला. त्यांचा उद्देश स्पष्ट होता – मुलांना शिक्षण आणि आधार देणं, पण त्याचबरोबर त्यांना सुरक्षा, आश्रय आणि संरक्षण देणं.
समाजातल्या अनेक लोकांनी त्यांचं योगदान दिलं, आणि काही महिन्यांमध्ये एक मोठं आणि सुंदर आश्रय गृह उभं राहिलं. येथे १०० हून अधिक मुलं राहू शकत होती, त्यांना त्यांच्या वयाच्या गरजांनुसार वैद्यकीय, शालेय, आणि मानसिक प्रशिक्षण दिलं जात होतं.
एक दिवस, अमेय आणि अदिती यांची मुलगी, दृष्टी, त्यांच्या नवीन आश्रय घराच्या उद्घाटनाला उपस्थित होती. ती हसत, तिच्या आई-वडिलांकडे पाहत होती. "आई, बाबा, मी खूप गर्वित आहे. तुम्ही खूप मोठं काम करत आहात."
अदिती आणि अमेय एकमेकांकडे हसत पाहिले, आणि त्याचवेळी त्यांना कळालं की, त्यांच्या कार्याचं खरा अर्थ याच क्षणी समोर येत होता. त्यांचा विश्वास, त्यांचा परिश्रम, आणि त्यांच्या कुटुंबाची एकमेकांसोबत असलेली साथ, आज या सर्व मुलांसाठी एक नवीन आशा बनली होती.
त्यांच्या कार्यामुळे केवळ शाळा, आश्रय आणि शाळेतील मुलं बदलली नाहीत, तर सर्व समाजाला एक संदेश गेला: "जगण्याची खरी मोजणी असते ती केवळ स्वतःच्या यशाची नाही, तर इतरांच्या जीवनात परिवर्तन घडवण्याची आहे."
अदिती आणि अमेय यांनी ज्या विश्वासावर त्यांच्या जीवनाचे आणि कार्याचे बांधकाम केले, त्याने समाजात स्थायी बदल घडवले. त्यांच्या जीवनाच्या या पुढच्या टप्प्यात, ते खऱ्या अर्थाने लोकांसाठी आदर्श बनले, आणि त्यांचं कार्य आता एक मोठं ध्येय बनून समाजाच्या विविध अंगणांत पोहोचत होतं.
अदिती आणि अमेय यांच्या जीवनात एक नवीन ध्येय निर्माण झालं होतं – एक असे समाजाचं निर्मिती करणं, जिथे प्रत्येक मुलाला त्याच्या कुटुंबातील प्रेम, आधार आणि उत्तम शिक्षण मिळेल
अदिती आणि अमेय यांच्या जीवनातील हे नवीन वळण समाजावर आणि त्यांच्या कुटुंबावर मोठा परिणाम करत होते. त्यांचे काम अधिकाधिक विस्तारित होत होते, पण त्यांच्यासाठी ही एक जटिल आणि धाडसी वाटचाल होती. त्यांनी अशा अनेक मुलांची जीवनं बदलली होती, ज्यांना एक आश्रय, शिक्षण आणि मार्गदर्शन मिळालं होतं. पण आता त्यांना समजलं की त्यांची जबाबदारी अधिक मोठी आहे.
काही महिन्यांनंतर, अमेय आणि अदिती यांच्या फाउंडेशनने देशभरातील इतर संस्थांसोबत भागीदारी सुरू केली. त्यांचा उद्देश होता – "एकत्र जाऊन अधिक मोठा प्रभाव निर्माण करणे." त्यांनी इतर शहरांमध्ये आणि गावांमध्ये देखील आश्रय घरे सुरू केली, जिथे बेघर, अनाथ आणि गरीब मुलांना जीवनाची मोलाची शिकवण मिळू शकली.
अदिती आणि अमेय यांचे काम इतके पसरले होते की त्यांना आता स्वतःच्या कुटुंबातच कमी वेळ घालवावा लागला. त्यांच्या मुलीला, दृष्टीला, ही गोष्ट समजली होती. ती देखील त्यांच्या कामात एक मोठं योगदान देऊ लागली. दृष्टीच्या विचारांना महत्त्व देऊन, तिने त्यांची जबाबदारी स्वीकारली आणि त्यांचा आदर्श घेत, इतर मुलांसोबत आपले विचार आणि स्वप्नं शेअर केली.
एक दिवस, दृष्टी आपल्या आई-वडिलांना म्हणाली: "आई, बाबा, तुम्ही जे काही करत आहात, त्याची प्रेरणा मला मिळाली आहे. मी तुम्हाला मदत करू इच्छिते. मी आपल्या आश्रय गृहात एक शिक्षक होणार आहे."
अदिती आणि अमेय यांना त्यांच्या मुलीचा निर्णय ऐकून आनंद झाला. त्या क्षणी त्यांना समजलं की, त्यांचा संघर्ष आणि काम इतरांपर्यंत पोहोचला आहे. त्यांचे कार्य फक्त मुलांना त्यांचे स्वप्न पूर्ण करण्यासाठी मदत करणारं नव्हतं, तर त्याच कार्याने एक संपूर्ण पिढी तयार केली होती.
त्यानंतरच्या वर्षांत, त्यांचे आश्रय गृह आणि शाळा अनेक शहरांमध्ये विस्तारित झाली. अनेक माजी विद्यार्थी आता शाळेत शिक्षक, प्रशिक्षक आणि समाजसेवक म्हणून कार्य करत होते. हे सर्व कुटुंब आणि त्यांच्या संस्थेच्या आदर्शावर आधारित होतं – कुटुंबीयांच्या विश्वासावर आणि प्रेमावर.
अदिती आणि अमेय यांचे आयुष्य एक मोठ्या ध्येयासाठी समर्पित झालं होतं. त्यांना आता कळलं की, या देशात प्रत्यक्ष परिवर्तन घडवणारी गोष्ट, इतरांच्या जीवनात विश्वास आणि प्रेम निर्माण करणारी गोष्ट आहे. आणि त्या बदलाच्या परिणामस्वरूप, त्या मुलांचे भविष्य फुललं होतं.
एक दिवस, अमेय आणि अदिती त्यांच्या मुलीला, दृष्टीला, एकत्र बसून सांगत होते: "तुम्ही आज जो मार्ग निवडलात, तोच आमचा खरा मार्ग आहे. जीवनात कधीही अडचणी येऊ शकतात, पण ज्या विश्वासावर तुमचं काम उभं आहे, त्या विश्वासावरच खरा परिवर्तन घडतो."
दृष्टी हसून उत्तर देत होती: "आपण एकत्र राहून हे शक्य केलं, बाबा. तुम्ही माझ्यासाठी आदर्श आहात. आणि मी माझ्या पिढीला हेच शिकवू इच्छिते."
अदिती आणि अमेय यांची आशा त्यावेळी पूर्ण झाली होती. त्यांचे काम एक वेळेस महत्त्वपूर्ण होते, पण आज ते एक समाजासाठी प्रेरणा बनले होते. त्यांच्या जीवनातील प्रत्येक क्षण, त्यांचा संघर्ष, आणि विश्वास – हेच ते घटक होते ज्यामुळे समाजात मोठे बदल घडले होते.
त्यांच्या कुटुंबाने दिलेल्या मार्गदर्शनाने आणि त्याच्या विश्वासाने, त्या समाजात एक नवा उत्साह, नव्या उमेद आणि कार्याची दिशा दिली. आता हे जोडीचे कुटुंब, जे विश्वास आणि प्रेमावर आधारित होतं, एक नवा समाज घडवण्यासाठी प्रयत्नशील होतं.
क्रमशः
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा