कोडे सुटेना (भाग चार)

रोहन, नीलूचे आई वडील आणि कुहू त्या माणसाने दिलेल्या पत्त्यावर तासाभरात पोहोचले .
शहराच्या बाहेर 25 30 किलोमीटर अंतरावर नदीच्या काठी असलेल्या सुंदर देवगाव आणि आसपास दहा-बारा घर तिसऱ्या कॉटर्स वरती पोहोचले.
रोहनच्या गाडीमागे मोटरसायकल वरती हवालदार माने अनेक लेडीज कॉन्स्टेबल तिथे पोचले होते, ते ठरल्याप्रमाणे लांब उभे होते. यात कुठे काही दगाफटका झाला तर मदत मिळावी या उद्देशाने ते आले होते.
एका मध्यम वयीन स्त्रीने दरवाजा उघडला," या या रोहन बक्षी का? आत या, बसा!"
मग ते छोट्याशा तीन खोलांच्या क्वार्टर मधल्या हॉलमध्ये प्लास्टिकच्या खुर्च्यांवर बसले .
अगदी सात्विकता होते तिथे ,त्यांनी पाणी दिलं .
रोहन खूप अगतिक होत होता. त्याला ही शांतता सहन होत नव्हती.
" निलू कुठे आहे?" त्याने लगेच विचारलं.
" त्या आत आहेत ,पण एक विनंती आहे त्यांना सध्या काहीच प्रश्न विचारू नका. त्यांची मनस्थिती बरी दिसत नाही."
" पण ती इथे कशी आली?"
" आम्हाला तर वाटते बहुतेक त्यांनी नदीत उडी टाकली असावी .का ? ते त्यांनाच ठाऊक .कालच्या पावसामुळे नदीचा प्रवाह जोरात होता, इकडे किनाऱ्याजवळ आल्या आमचा एक सेवेकरी पाण्यात उतरला व यांना बेशुद्ध अवस्थेत पाहिलं आणि आम्हाला मदतीला बोलावून ,त्यांना इथे आणलं . हाता पायाला बऱ्यापैकी खरचटले आहे. रात्रभर आम्ही काळजी घेतली. आज सकाळी ते शुद्धीवर आल्या. सतत रोहन ,कुहू म्हणू लागल्या .मग कसातरी त्यांच्याकडून तुमचा फोन नंबर विचारून काढला. त्यांना कळवू नका, मला मरू द्या, असं म्हणत होत्या ."