पुनर्विवाह (कृष्ण सखी)-१९१

या गाण्यातील ओळींसारखी सखी सुद्धा आज स्वैर होऊन बागडत होती. जणू ते क्षण तिच्या हक्काचे होते. पावसात भिजताना तो पाहतोय म्हणून तरं सखीला जास्त चेव आलेला.‌ आपले दोन्ही हात खोलून पावसाचे थेंब हातावर, चेहऱ्यावर घेताना तिचा देह कोणत्याही संगीताशिवाय थिरकू लागलेला. तिच्या नाजूक देहाची मोहक हालचाल, तिच्या चेहऱ्यावरचं खळखळत हसू पाहताना कृष्णा पुरता सखीमय झालेला. पावसाचे नाठाळ थेंब तिच्या देहाला चिंब चिंब करत होते. तिच्या ओल्याचिंब देहामुळे तिचं स्त्री-सौंदर्य जसं की खुलून दिसत होतं.‌ त्याच्या अवतीभवती भिरभिरणाऱ्या खळखळून हसणाऱ्या, आपलं सौंदर्य सृष्टीत उधळू पाहणाऱ्या सखीकडे पाहताना कृष्णाच्या हृदयाचा वेग आपोआप वाढलेला. तो चेहऱ्यावर राखीव हसू घेऊन नजरेत फक्त तिलाच साठवत भान हरपून तिच्याकडे बघत होता.