पुनर्विवाह (कृष्ण सखी)-१९२

त्याच्या नजरेला तिचे थरथरणारे आणि क्षणाक्षणाला जवळ येणारे ते ओठ दिसत होते. फार फार वर्षांपासून व्याकुळलेले त्याचे ओठही त्याच्याही नकळत थरथरायला लागलेले. ते कधी पुढे झाले ते त्यालाही कळलं नाही. तो तिच्या गंधात पुरता वेडावला. कधी तिच्या कमरेला त्याच्या हाताचा वेढा पडला, कधी तिच्या मानेमध्ये अलगद हात घालून श्वासांना श्वास भिडले हे त्याला कळलंच नाही. तिच्या धुंदीत धुंद होऊन आजवर त्याला खुणावणाऱ्या त्या फिक्कट गुलाबी ओलसर ओठांवर त्याने ओठ टेकले आणि तिच्या देहासारखाच तेव्हा तोही थरथरला.