पुनर्विवाह (कृष्ण सखी)-२०८

एखाद्या फुलाला गोंजाराव कृष्णा तसाच तिच्या पायाला गोंजारत होता. तो नाजूक स्पर्श पुन्ह: पुन्हा करताना तो स्वतःही फुलत होता. तिचा लाजलेला चेहरा पाहताना तिला कवेत घेण्यासाठी त्याचा देह आतुरला आणि कृष्णा क्षणात पुढे सरकला तसा छातीशी बिलगून असणाऱ्या सुरजची त्याला जाणीव झाली. उचललेली मान पुन्हा उशीवर ठेवत कृष्णा स्वतःच्या आतुरतेवर हसला आणि त्या नाजूक कमरेचं बोटांनी मोजमाप करत वाढलेल्या श्वासांनी गालात हसत पुटपुटला,
"सखी ऽ ऽ."