कुणीही कुणाचं नसतं... भाग -१

आपल्या अत्यंत बुद्धिमान
मुलाची ऍडमिशन इंजिनिअरिंगला करायची तर पैसे नाही म्हणून त्याची बी कॉम ला ऍडमिशन घ्यावी लागली.
मुलाच्या चेहऱ्यावरच्या वेदना ती बघू शकत नव्हती. वृंदा विवेकला म्हणाली,
" तुम्ही म्हणताय आपण त्याची ऍडमिशन पुढच्या वर्षी इंजिनिअरिंगला घेऊ. पण तुम्ही त्याचं वर्ष नाही, आयुष्य वाया घालवताय. त्याच्या मनावर परिणाम झाला तर उद्या मुलगा हातचा जाईल. त्याचा चेहरा बघा एवढा हसता खेळता पोरगा नुसता चिंबून गेलाय.मी चांगली ओळखते त्याला.
तो बोलून दाखवत नाहीय पण तो आतून खूप दुःखी झाला आहे. त्याच्यावर खूप मानसिक परिणाम झालाय हो.
दहावीला जिथे पंचान्नव टक्क्यांची ची अपेक्षा होती तिथे अस्सी टक्के आले तेव्हाच किती नाराज झाला होता तो.
आता बारावीला एवढे ब्यान्नव टक्के मिळाले तरी काय फायदा? तो त्याच्या मित्राजवळ बोलला तसा.