लग्न पत्रिका

पण.... नातेवाईक कुणीच नाही! लग्नाच्या आदल्या दिवशी यायला पाहिजे होते तेही आले नाहीत. लग्नाच्या दिवशी येतील असे म्हणून सर्वांनी त्यांची वाट पाहिली. पण नातेवाईकांचा पत्ता नाही..
त्याकाळी असे फोन किंवा व्हाट्सअप वगैरे नव्हतेच. निरोप पाठवायचा तर माणूसहीं वेळेवर जाणार कोण? सर्वांना प्रश्न पडला.
मामा, मावशी, आत्या आणि इतर नातेवाईकांचा मंडपात पत्ताच नाही.
जवळच्या मोठ्या गावात एसटीचा थांबा असल्यामुळे तिथे बैलगाडी किंवा दमणी वगैरे ठेवण्यात आलेली होती. पण कोणी नातेवाईक तिथे आलेले नसल्यामुळे सर्व रिकाम्या हाताने परत आले.
मुलीकडची मंडळी पेचात पडली. असं कसं झालं? प्रत्येक जण हनुमंत रावांना विचारत होतं. लग्न पत्रिका पोस्टात व्यवस्थित टाकल्यात ना? ते म्हणाले हो!
मी माझ्या मित्राला शेषराव ला दिल्या की सर्व पत्रिका पोस्ट टाकायला!
शेषराव ला विचारण्यात आले. त्याने सांगितले की मला माझ्या व्यवसायातून वेळ मिळाला नसल्यामुळे माझ्या घरीच काही दिवस त्या पत्रिका होत्या. पण या पत्रिका लवकर पोहोचल्या गेल्या पाहिजे म्हणून मी माझ्या पोस्टमन असलेल्या मित्रावरच ही जबाबदारी सोपविली.
त्याने त्याच्या मित्राला पोस्टमनला बोलावले आणि विचारले, त्या लग्न पत्रिकांचे काय केलं? तो म्हणाला मी त्या पत्रिका पोस्टात न्यायलाच विसरलो... त्या पत्रिका माझ्या घरीच राहिल्यात.
हे ऐकून काही मंडळी हसायला लागली... काही खूप संतापली...
हनुमंतराव मात्र वेगळ्याच विवंचनेत!
आता काय करावं... पाहुण्यांसाठी केलेला संपूर्ण स्वयंपाक वाया गेला. मुलीची पाठवणी थोडक्या लोकांमध्येच झाली.