माया विचार करत बसली कि तिचे आता या घरात काही तास उरले फक्त...... नंतर तर मी फक्त एक पाहुणी म्हणून येणार या तिच्या लहानपणा पासून च्या हक्काच्या घरात....तेही परकी होऊन.........
का इतका फरक पडत असेल फक्त डोक्यावर अक्षदा पडल्या कि.....म्हणतच ती तशीच विचार करत बसली.........
पुढे.................
माया तिच्याच वीचारात होती कि परत कुसुम तिला बोलवायला आली....
"अगं हे काय तू अजून अशीच बसून राहिली काय..तुला साडी घाल बोलले होते कि...बरं उठ आता लवकर...."
म्हणतच ती परत बाहेर निघून गेली व लगेच परत ही आली हातात एक साडी घेऊन...
म्हणतच ती परत बाहेर निघून गेली व लगेच परत ही आली हातात एक साडी घेऊन...
व मायाला पाहतच बोलू लागली...
"हं...हे धर घे पटकन, घाल ही साडी..."म्हणतच ती तशीच तिच्या कडे पाहत उभी होती....तशी माया तिला पाहतच बोलली...
"हं...हे धर घे पटकन, घाल ही साडी..."म्हणतच ती तशीच तिच्या कडे पाहत उभी होती....तशी माया तिला पाहतच बोलली...
"आत्या तू अशी मला पाहत राहशील तर मी कशी घालू साडी.. एक तर मला आधीच साडी घालता येत नाही, आणि त्यात तू माझ्याकडे अशी टक लावून पाहतेस जणू, माझ्या डोक्यावरच उभी आहेस.."म्हणतच ती बारीक तोंड करत बोलत होती... तशी ती हसूनच बोलू लागली...
"अग बाई आता तू आणि मी काय वेगळे आहोत का?? तुला लहान असताना मीच कपडे घातलेतं कि, आता हि नेसवू का साडी सांग.. नेसवून देते.,.अन् तसंही तिथे कुठे तुझी सोयरिक करायची आहे.गुंडाळं गं कशी तरी..नंतर लगेच तुला आवरावे लागेल....तिथे जावून फक्त अंघोळ तर करायची आहे ती ही काय फक्त पाणी ओतायचे डोक्यावरून अन् तुला ओली करायची...."म्हणतच त्या तिला हसूनच सांगत होत्या...
"लवकर लवकर आवर नाही तर परत उशीर होईल आपल्याला मंगलकार्यालयात पोहचायला....तिकडची पाहूने मंडळी येतील अन् आपणच मागे पडायचो....चल घे पदर पटकन..."
म्हणतच त्यांनी तिच्या हाताला धरून बाहेर आणले...
बाहेर अंगणात चार तांबे ठेवून त्याला सुरगी सूतली होती म्हणजेच दोऱ्याचे रिंगण केले होते त्या तांब्याच्या भोवती अन् त्यात तिला अंघोळ घालायची होती...
त्यात जु ठेवला होत्या अन् त्याच्या समोर काही सुविसिनी गोल फेरा करून थांबल्या होत्या...मायाला एका लहान मुलाला सोबत घेऊन त्या रिंगणाच्या आत बसवले व एक एक करुन सगळ्या सुवासिनी मिळून तिला अंघोळ घातली....नंतर तिला त्या मुलाचा हात धरुनच त्या सुरगी तून म्हणजे त्या दोऱ्याच्या रिंगणातून बाहेर आणले...
व सगळे जिकडे तिकडे आपापले आवरायला निघून गेले...
म्हणतच त्यांनी तिच्या हाताला धरून बाहेर आणले...
बाहेर अंगणात चार तांबे ठेवून त्याला सुरगी सूतली होती म्हणजेच दोऱ्याचे रिंगण केले होते त्या तांब्याच्या भोवती अन् त्यात तिला अंघोळ घालायची होती...
त्यात जु ठेवला होत्या अन् त्याच्या समोर काही सुविसिनी गोल फेरा करून थांबल्या होत्या...मायाला एका लहान मुलाला सोबत घेऊन त्या रिंगणाच्या आत बसवले व एक एक करुन सगळ्या सुवासिनी मिळून तिला अंघोळ घातली....नंतर तिला त्या मुलाचा हात धरुनच त्या सुरगी तून म्हणजे त्या दोऱ्याच्या रिंगणातून बाहेर आणले...
व सगळे जिकडे तिकडे आपापले आवरायला निघून गेले...
इकडे.....
जहागिरदार च्या घरी ही तेच सुरू होते काही सुवासिनींनी मिळून प्रेम ला ही अंघोळ घातली. नंतर ते ही सर्व काही आवरू लागले.....त्यांना वेळेत निघायचे जे होते....प्रेम चे तर अजूनही मन थाऱ्यावर नव्हते ,तो तर जणू एक पुतळा बनल्या सारखाच वागत होता.....
जहागिरदार च्या घरी ही तेच सुरू होते काही सुवासिनींनी मिळून प्रेम ला ही अंघोळ घातली. नंतर ते ही सर्व काही आवरू लागले.....त्यांना वेळेत निघायचे जे होते....प्रेम चे तर अजूनही मन थाऱ्यावर नव्हते ,तो तर जणू एक पुतळा बनल्या सारखाच वागत होता.....
घरातल्या सगळ्यांना त्याच्या वागण्याचे अन् असं गप्प गप्प राहण्याचे कोडेच पडले होते.मुळात तो कधी गप्प राहतच नव्हता...किती ही शांत रहा बोलले तरी त्याच्याने काही व्हायचे नाही...सतत काही ना काही बोलून घरात आनंदी वातावरण ठेवण्याचा प्रयत्न करायचा...
अगदी बडबडा स्वभाव, सतत हसत खेळत राहणारा पण आता मात्र कोणीतरी वेगळा च असल्यासारखे वाटत होते...
त्याच्या चेहऱ्यावर ना कोणता उत्साह दिसत होता ना ही कोणती इक्साईटमेंट.
तो फक्त त्याला जे सांगतील जसे सांगतील ते करत होता..त्याची अंघोळ आटोपली तसा तो त्याच्या रूममध्ये गेला अन् आत जाताच त्याने त्याच्या रूमचे दार आतून लावून घेतले...
व त्याचा मोबाईल घेऊन तो कोणालातरी फोन करत होता..पण समोरून काही फोन उचलला जात नव्हता...पण तरी तो सतत फोन करत होता शेवटी तो रागावून त्याचा मोबाईल कॉटवरती भिरकावून दिला...व तिथे दाराला टेकून च त्यांचे डोके दोन्ही हातात धरत खाली बसला...
अगदी बडबडा स्वभाव, सतत हसत खेळत राहणारा पण आता मात्र कोणीतरी वेगळा च असल्यासारखे वाटत होते...
त्याच्या चेहऱ्यावर ना कोणता उत्साह दिसत होता ना ही कोणती इक्साईटमेंट.
तो फक्त त्याला जे सांगतील जसे सांगतील ते करत होता..त्याची अंघोळ आटोपली तसा तो त्याच्या रूममध्ये गेला अन् आत जाताच त्याने त्याच्या रूमचे दार आतून लावून घेतले...
व त्याचा मोबाईल घेऊन तो कोणालातरी फोन करत होता..पण समोरून काही फोन उचलला जात नव्हता...पण तरी तो सतत फोन करत होता शेवटी तो रागावून त्याचा मोबाईल कॉटवरती भिरकावून दिला...व तिथे दाराला टेकून च त्यांचे डोके दोन्ही हातात धरत खाली बसला...
सुकन्या म्हणजे प्रेम ची तिला त्याचे वागणे विचित्र चव वाटत होते व ती त्याचा विचार करतच पृथ्वी घ्या रूममध्ये आली व त्याला पाहतच बोलू लागली...
"अरे हे काय तू आजही तुझे काम घेऊन बसला आहेस अरे निदान आज तरी त्या कामाला सुट्टी दे कि..आज तुझ्या भावाचे लग्न आहे...हे तरी आहे ना लक्षात कि ते ही विसरलास...".तसा तो वर न पाहताच बोलला..
"असा कसा विसरेन....बस झाले थोडे से आहे बस...तुमची झाली का तयारी..."म्हणतच तो त्याच्या लॅपटॉप वरची नजर न हटवताच बोलला...पण त्या काही बोलल्याच नाहीत..तसा तो परत बोलला...
"आई....काय झाले?? काही सागणार आहेस का आता..."
तशा त्या रागातच बोलू लागल्या...
तशा त्या रागातच बोलू लागल्या...
"काय बोलू ....तुला तर वेळच नाही माझ्यासाठी साधं मान वर करून पाहत ही नाहीस अन् काय सांगू मी ...."म्हणतच त्या गाल फुगवून बसल्या..
तसा त्याने त्याचा लॅपटॉप बंद केला व सुकन्या कडे पाहतच बोलला.
तसा त्याने त्याचा लॅपटॉप बंद केला व सुकन्या कडे पाहतच बोलला.
"हं..बोल काय झाले...का इतकी नाराज आहेस,आजी काही बोलली का......."म्हणतच तो तिला स्वतः कडे वळवतच बोलला..
तशी तीही बोलू लागली...
तशी तीही बोलू लागली...
"अरे तो प्रेम...."तसा तो तिला मध्येच आडवतच बोलला.
"प्रेम.... त्याचे काय काय बोलला तो आता.."म्हणतच तो वैतागुन बोलला..तशा त्या परत बोलल्या..
"अरे आधी बोलू तर दे..."तसा तो हलके हसूनच बोलला
"बरं बाबा बोल.. काय झाले.."
"प्रेम.... त्याचे काय काय बोलला तो आता.."म्हणतच तो वैतागुन बोलला..तशा त्या परत बोलल्या..
"अरे आधी बोलू तर दे..."तसा तो हलके हसूनच बोलला
"बरं बाबा बोल.. काय झाले.."
"अरे तो प्रेम काही बोलतच नाही..."तसा तो न समजून बोलला.
"काय..."तशी ती परत बोलली
"हो रे तो काही बोलतच नाही.."
"हो रे तो काही बोलतच नाही.."
"आई..काय बोलतेयस तू मला काहीच समजत नाही.."तशी ती परत बोलली
"अरे तो काही बोलत नाही..."
तसा तो विचारू लागला..
"पण का बोलत नाही काय झाले त्याला..."
"अरे तेच मला कळत नाही मला..म्हणजे सतत कसा बडबड करत असतो पण आज सकाळपासून तो काही ही बोलला नाही रे..."ती काळजी करतच बोलत होती...
तसा तो हसूनच बोलला.
"अरे तो काही बोलत नाही..."
तसा तो विचारू लागला..
"पण का बोलत नाही काय झाले त्याला..."
"अरे तेच मला कळत नाही मला..म्हणजे सतत कसा बडबड करत असतो पण आज सकाळपासून तो काही ही बोलला नाही रे..."ती काळजी करतच बोलत होती...
तसा तो हसूनच बोलला.
"आई तू पण ना किती टेंशन घेते.... अगं तो आता काय बोलणार त्याचे लग्न आहे मग तो पूर्वी सारखा बडबड्या थोडी राहणार अन् तसंही तो नर्वस असेल म्हणून बोलला नसेल...
पण तू का इतकी चिंता करतेय.... तुझ्यासाठी तर ही आनंदाची बातमी असायला हवी ना सतत त्याला बोलत असते कि कमी बोल.. कमी बोल..किती बडबड करतोस...अन् आता तो कमी बोलतोय तर त्यातही चिंता करत बसली आहेस.." म्हणतच तो तिला पाहत हसत बोलत होता.तशी ती परत बोलली.
पण तू का इतकी चिंता करतेय.... तुझ्यासाठी तर ही आनंदाची बातमी असायला हवी ना सतत त्याला बोलत असते कि कमी बोल.. कमी बोल..किती बडबड करतोस...अन् आता तो कमी बोलतोय तर त्यातही चिंता करत बसली आहेस.." म्हणतच तो तिला पाहत हसत बोलत होता.तशी ती परत बोलली.
"अरे पण..." तो तिला मध्येच थांबवत तिच्या हातावर हात ठेवून अश्वस्त करत बोलला.
"आई ..नको टेंशन घेऊ..तू जा आवर तूझ....ना इतर उशीर होईल...मी बोलतो त्याच्याशी...अन् हो आता जास्त विचार करत बसू नको.. आणि आजीला ही काही बोलू नको नाहीतर ती परत चिंता करत बसेल....दोघीही सारख्याच कोणत्या गोष्टीचे किती टेंशन घ्याल देवालाच माहीत...."म्हणतच हसून त्याने सुकन्याला तिथून पाठवून दिले...तसा तेवढ्यात त्याचा फोन वाजला अन् त्यावरचे नाव पाहून तो काही क्षण स्तब्ध झाला व त्याच्या चेहऱ्यावर चे भाव ही लगेच बदलले.
व तो फोन घेतच बोलू लागला...
व तो फोन घेतच बोलू लागला...
"हा बोला....."तशी समोरची व्यक्ती ही बोलू लागली...
व तो ऐकत होता....ते त्या समोरच्या व्यक्तीचे बोलणे ऐकून तो लगेच बोलला....
व तो ऐकत होता....ते त्या समोरच्या व्यक्तीचे बोलणे ऐकून तो लगेच बोलला....
"हा ठीक आहे...या.. तुम्ही..सोबत घेऊन मी सांगतो आईला...."म्हणतच त्याने फोन ठेवून दिला.....
अन तो त्याच्या विचारात तसाच बसून राहिला....अन् त्याच्या डोळ्यातून पाणी वहायला लागले......शेवटी काही वेळाने तो स्वतः लाच सावरत तिथून उठला व जाऊन फ्रेश झाला अन् प्रेमला भेटायला त्यांच्या रूमकडे निघाला...
चेहऱ्यावर चे भाव तर असे बदलले जणू तो खूप आनंदी आहे त्यांच्या भावाच्या लग्ना ने.... पण मनात खुप काही जमवून ठेवले होते..अन् त्याच्या आई च्या अन् आजीच्या सुखासाठी तो ही सुखी आनंदी असल्याचे दाखवत होता त्या खोट्या हसऱ्या चेहऱ्यामागे तो त्याचा खरा चेहरा लपवून फिरत होता...
Keep reading............