लव ट्रँगल भाग १८

           सोयराबाईच्या कृत्यापासून तो आजपर्यंत अनभिज्ञच होता. पण 'ताईने वेळीच सावध केल' या एकाच वाक्यावरून सर्वकाही त्याच्या लक्षात आल होत.
'काकू तुम्ही?...काय वाईट केल मी तुमच?...' नील च्या मनात हजारो प्रश्न उठत होते. ज्यांना आजवर त्याने स्वतःच्या आईसमान मानले होते त्यांनीच त्याचा घात केला होता. शेवटी कितीही झालं तरी परकेच म्हणायला भाग पाडले होते.
       "तस काहीच नाही आहे बाबा, माझ ऐकून तर घ्या." नील मुकुंदरावांना समजावत होता पण ते काहीएक ऐकायला तयार नव्हते.
  "काही ऐकायच नाही मला...निघ इथून..." मुकुंदराव नीलवर ओरडत होते.
       "आशू तू तरी ऐकून घे ना प्लीज...तू..तू प्रेम केलस ना माझ्यावर...मग समजव ना तुझ्या बाबांना...प्लीज आशू....मी नाही ग जगू शकत तुझ्याशिवाय...बोल ना काहीतरी..." नील आशूला गयावया करत होता.
    "काय बोलू?... काय समजवू?.... की तुझ्यासारख्या लोचट मुलाशी मला लग्न करायचय... माझ्या आयुष्याच वाटोळं करून घ्यायचय...तू मला आनंदी ठेवू शकशील...तेवढी ऐपत आहे तुझी... बोल ना..." एरवी अहोजाहो करणारी आशू आज सरळ एकेरीवर आली होती.
  "बाबा बोलताहेत ते खरच आहे ना...हे बघ मी स्पष्ट शब्दात सांगते आहे...माझा नि तुझा काही संबंध नाही आहे आणि मला तुझ्याशी लग्नही नाही करायच आहे. समजल ना...." ईतका वेळ शांत बसलेली आशू अचानक अस काही बोलेल वाटलं नव्हत. तिच्या शब्दांनी नील आता पुरता कोसळला होता. त्याच्या पायाखालची जमीन सरकत होती. डोळ्यासमोर अंधारी आली होती. तो आज आशूच खर रूप बघत होता. त्याचा विश्वास बसत नव्हता. जिच्या भरवशावर तो इथपर्यंत आला होता, तीच त्याच्याशी इतकी निष्ठुरपणे वागली होती.
   "आता ऐकलस ना, काय म्हणते आहे आशू. निघ आता इथून आणि पुन्हा कधी तोंड दाखवू नकोस." मुकुंदराव त्याच्या दंडाला धरून बाहेर खेचत होते. पण तो जागचा हलत नव्हता जणू त्याच सर्वांग तिथेच गोठल होत.
       "गेट आऊट नील, समीर सांग त्याला..." मुकुंदराव ओरडले तस नील भानावर येत थेट घराबाहेर पडतो.
   "बस्स...बस्स झालं आता...खूप झाला अपमान...तुमच्यासारख्या स्वार्थी लोकांशी नात जोडण्यापेक्षा एकवेळ मरण पत्करलेल बर..माझ्या या अपमानाची भरपाई कधीतरी तुम्हाला करावी लागेल. निघतो.." अस म्हणून नील समीरलाही न विचारता तिथून एकटाच निघुन जातो.
------------------------------------------------------