मायलेकी— सख्ख्या वैरी (अंतिम भाग) (भाग-५)

"राहिला प्रश्न तुझ्या सासऱ्याला तिने मिठी मारण्याचा तर तो एक भावूक क्षण होता. अनिताचा बलात्कार झाल्यावर आणि प्रसूतीवेळी ज्या डॉक्टरने उपचार केला होता तो कल्पेशचा सख्खा भाऊ होता. त्यानेच कल्पेशला अनिताबद्दल कळवलेलं सारं. तो भेटायला आलाही होता पण करंदीकरांच्या सुनेला परपुरुषांशी बोलायची मुभा नाही म्हणून त्याच्याही तोंडावर दार आपटलं होतं. मी त्याची माफी मागितली. त्यानंतर परत आम्ही भेटत राहिलो पण तिची अन् त्याची भेट झाली नाही. तिला फक्त आमचाच आधार होता पण आम्हालाही तिच्यापासून वेगळं केलं गेलं होतं. आता तुझ्या लग्नाच्या निमित्ताने योगायोगाने तुझ्या सासऱ्याची आणि अनिताची ओळख झाली. त्यातच तिला भीती होती की कधी कळत-नकळत तो तिच्यावर झालेल्या अन्यायाविषयी तुझ्यापुढे बोलून जाईल. तिने मलाही सांगितलं होतं की कल्पेशला भेटून ती वचन घेणार आहे. तुझ्यासाठी तुझी आई वगळता सगळं करंदीकर कुटुंब घरंदाज होतं म्हणून ती त्याला विनंती करायला गेली की तिचा भूतकाळ त्याने कधीच चव्हाट्यावर आणू नये कारण तू तुझ्या बाबाविरूद्ध काहीच ऐकून घेणार नाहीस, ह्याची जाणीव तिला होती. कल्पेशनेही तिच्या आग्रहाचा मान राखून होकार दिला. त्या क्षणी जुन्या आठवणी अनपेक्षितपणे उकरून काढल्याने पहिल्यांदाच सगळं दुःख, वेदना व्यक्त करण्यासाठी ती तिच्या मित्राजवळ रडली तर त्याचा वेगळाच अर्थ काढला गेला. तुझी आई आणि तुझा सासरा चारित्र्यहीन नाहीत. त्यांना त्यांच्या मर्यादा माहिती आहेत. तसंही ते केवळ मित्र आहेत पण तू बाजार केलास त्यांच्या पवित्र नात्याचा..." रागीट कटाक्षाने पाहून मंजिरीने परत राग व्यक्त केला.