मधुरीमा पर्व २ (भाग ४७)

“सर, बऱ्याचदिवसांपासून एक माणूस माझ्या मागावर होता. त्यासंबंधी मी पोलिसात तक्रारही केली होती. स्वतःची सेफ्टी, हॉस्पिटलची सेफ्टी म्हणून मी सी सी टी व्ही लावून घेतले होते. अरविंदचा ह्या गोष्टीला विरोध होता. त्याने त्याच्या चेंबरमध्येही कॅमेरे लावू दिले नव्हते. पण अरविंद ह्या गोष्टीला विरोध का करतोय हेच मला कळत नव्हतं. अरविंदच्या चारित्र्याबद्दल मला बऱ्याचवेळा ऐकायला येत होतं. एक दिवस मात्र माझी नाईट ड्युटी असताना मुद्दामच ठरवून ऑपरेशन थिएटरमध्ये ज्या ठिकाणी कुणाची नजर पडणार नाही पण सगळी ओ. टी. कव्हर होईल अशा ठिकाणी कॅमेरा लावून घेतला. मला शंका होती की अरविंद एखाद्या पेशंटसोबत चुकीचे पाऊल टाकेल आणि ओ. टी. हा हॉस्पिटलमधला असा भाग असतो की तिथं कुणाची वर्दळ नसते. खरंतर मला रीमाला हे दाखवून द्यायचं होतं की अरविंद चारित्र्यवान नाहीये. म्हणून मी तो कॅमेरा बसवला. असाच एक कॅमेरा त्याच्या चेंबरमध्ये बसवला. त्याचा ऍक्सेस माझ्या लॅपटॉपमध्ये घेतला होता. हे दोन कॅमेरे मी अरविंदच्या नकळत लावले होते म्हणून ते खराब होण्यापासून वाचले.