माहेरपण भावजयचे भाग 3(माहेरवाशीण)

"काय चाललय सत्या? आठ दिवसांपासून बघते आहे मी! पण शीतल शांत रहायला सांगते म्हणून मी काही बोलले नाही. कसला राग आहे ग तुला तिच्यावर. हेच ना की तुझ्या नंदेच्या मुलीशी विवेकच लग्न झालं नाही. अग बर झालं नाही झालं ते. माझ्या लेकाच आयुष्य खराब करून ठेवलं असतं आणि हे..जे तू माहेरपण करायला येतेस ना आठ पंधरा दिवस रहायला तर ते ही येता आल नसत. मी हे का बोलतेय हे माझ्यापेक्षा जास्त चांगल तुला ठाऊक आहे सत्या. अनाथ म्हणतेस तिला पण हे बोलण्याआधी तुझी आई पण अनाथ होती हे मात्र तू विसरलीस. अपघातात माझे आई बाबा गेले आणि मी माझ्या काकांकडे मोठी झाले. माझ्यासारख्या अनाथ बाईच्या पोटी जन्म घेतलास तेंव्हा नाही तुला काही वाटल. अग बाप गेला तुमचा तेंव्हा त्याच्या पाठीवर मी तुम्हाला वाढवलं बिना बापाची पोर तुम्ही..सगळी दुनिया तुम्हाला अनाथ म्हणून हिणवत होती तेंव्हा आई - बाप दोन्ही बनून काळजी घेतली तुमची आणि तू अनाथांच्या गोष्टी करतेस.
वाह ग वाह!! आज दोन वर्ष झाली ती पोरगी तुझ्याशी जुळवून घ्यायला बघते आहे आणि तू मात्र तिला प्रत्येकवेळी घालून पाडून बोलतेस कोण समजतेस कोण तू स्वतःला. आज त्या चाळीतून इथे या आलिशान फ्लॅट मध्ये आलो कुणामुळे आलो? हीच्यामुळे आलो. चार चाकी गाडी, दागदागिने, एवढी हौस मौज करतेस ना ती तिच्या जिवावर करतेस. याआधी तुझ्या आईने किंवा तुझ्या भावाने तुझी एवढी हौस केलेली आठवते तरी आहे का? इकडे येऊन मोठं मोठ्या ऑर्डर देतेस पण कधी आई नाहीतर भावाला काय आवडत ते घेऊन यावस वाटत का ग तुला आणि अनाथ म्हणे तिला. याद राख सत्या पुन्हा तिला अनाथ बोलशील तर.. माझी लेक आहे ती मी आहे तिची आई समजल..