“आपल्या माहेरच्या आठवणींचा अनुभव घेऊन किती मजा येत आहे,” सुमती आजी भावुक होत म्हणाल्या.
त्या दिवशी साऱ्या आजी आठवणींच्या त्या दुनियेत हरवून गेल्या. त्यांचं हसणं, बोलणं, आणि गाणी गायली जात होती. त्या आठवणींनी त्यांना पुन्हा एकदा त्यांच्या माहेरात नेलं होतं. त्यांच्या डोळ्यांतून आनंदाश्रू वाहत होते.
सर्व आजी भावनिक झाल्या आणि अनुजा आणि इतर मुलींना मिठी मारून म्हणाल्या,
“तुम्ही आम्हाला आज पुन्हा आमच्या माहेरच्या आठवणी जगायला लावल्या. ही तुमची भेट आयुष्यभर लक्षात राहील.”
तो दिवस आजींसाठी विशेष होता. त्या आजींच्या डोळ्यांतून वाहणाऱ्या आनंदाश्रूंमध्ये त्या माहेरच्या सुखाच्या आठवणी पुन्हा एकदा जिवंत झाल्या होत्या.
त्या दिवशी साऱ्या आजींचं हृदय आनंदानं भरून आलं होतं. त्या आजी अनुजा आणि तिच्या मैत्रिणींना धन्यवाद देत म्हणाल्या,
त्या दिवशी साऱ्या आजींचं हृदय आनंदानं भरून आलं होतं. त्या आजी अनुजा आणि तिच्या मैत्रिणींना धन्यवाद देत म्हणाल्या,
“तुम्ही आम्हाला आज पुन्हा आमच्या माहेरच्या आठवणी जगायला लावल्या. हे आम्हाला आयुष्यभर लक्षात राहील.”
अनुजा आणि तिच्या मैत्रिणींनी त्या आजींच्या डोळ्यांतील आनंद पाहून समाधान अनुभवलं. त्या दिवशी त्यांच्या माहेरच्या आठवणींनी त्या आजींचं हृदय भरून आलं होतं. त्या आठवणींनी त्यांना पुन्हा एकदा त्यांच्या आयुष्यातील खास क्षणांची अनुभूती दिली होती.
ते सगळं पाहून अनुजाच्या मनात एक विचार आला. “माहेर म्हणजे फक्त एक घर नसतं, ते आपल्याला जपणारं आणि प्रेम देणारं एक खास ठिकाण असतं. त्या आठवणींनी आपल्याला जिवंत ठेवण्याची ताकद असते,” अनुजा विचार करत होती.
त्या दिवशी साऱ्या आजींनी पुन्हा एकदा त्यांच्या माहेरच्या आठवणींचा अनुभव घेतला होता. त्या आठवणींनी त्यांना हसवलं, रडवलं, आणि त्यांना त्यांच्या आयुष्यातील खास क्षणांची अनुभूती दिली होती. त्या दिवशी साऱ्यांनी मिळून एक सुंदर गाणं गायलं आणि त्या माहेरच्या आठवणींच्या गोडीत रममाण झाल्या.
किती कठीण असतं ना आई वडील गेल्यानंतर माहेरपण मिळणं? पण या बायकांना ते थोडं का होईना आज जगता आलं..