Login

मनाचा खेळ सारा भाग १

मनाचाच खेळ असतो
"राधा, त्या बाजूच्या विंगमध्ये कोणीतरी राहायला आलेलं दिसतंय." कांता मावशी राधाला म्हणाली.

"हो मावशी. मी देखील काल पाहिलं. नवरा,बायको आणि एक आजोबा असतात.  बरं मावशी तुम्ही ड्रेस शिवायला दिला होता तो तयार आहे. घेऊन जाता का?"


"अगं दोन दिवसांपूर्वी तर दिला होता आणि आज तयारही झाला? खूपच फास्ट काम करते हं राधा."


"राज पिकनिकला गेला आहे आणि अनुजच्या शाळेच्या सुट्ट्या आहेत, म्हणून वेळ मिळाला."

"बरं चल निघते. माझेही मिस्टर येत असतील. आज पॅकिंग करायची आहे. उद्या सकाळी निघायचं आहे." घाईतच ड्रेसची पिशवी घेत मावशी निघाल्या.


कांता मावशी आणि राधा दोघींचं छानच जमायचं. वेगवेगळ्या विषयांवर गप्पा होत राहायच्या.

राधाचं छोटंसं पण सुखी कुटूंब असं होतं.
प्रेम करणारा नवरा राज, माया लावणारा मुलगा अनुज. सासू सासरे राहायला गावीच होते. अधूनमधून येणं जाणं व्हायचं. 


राधाचं रोजच्या प्रमाणे काम चाललं होतं.
तितक्यात कोणीतरी जोरजोरात दार वाजवलं.
ती दचकली. अनुज देखील तिला घट्ट बिलगला आणि रडायला लागला. एकतर राज देखील घरात नव्हता.

'रात्रीचे दहा वाजले होते आणि ह्यावेळेस असं कोण दार वाजवत असेल बरं?'

दाराच्या दिशेने ती जरा घाबरतच पाऊलं टाकत निघाली.

दरवाजा उघडला पाहते तर समोर आजोबा उभे होते.

तिच्याकडे पाहत होते.

"मला इथे नाही राहायचे. मला जुन्या घरी जायचे आहे."

राधाला काही कळेना.

तितक्यात त्यांचा मुलगा आला.

"बाबा, काय हे तुम्ही कधी घरातून बाहेर पडलात?" आजोबांचा हात घट्ट पकडत म्हणाला.

"सॉरी हं. तुम्हाला आमच्यामुळे त्रास झाला."


त्यांच्या मुलगा त्यांना घेऊन गेला.


इथे राधानेही दार बंद केलं.

विचारचक्र सुरू झाले.


'ते आजोबा असं का बोलत होते? त्यांना काही त्रास असेल का?'


"आई, मला खूप भीती वाटतेय." अनुज राधाचा हात घट्ट पकडत म्हणाला.

"बाळा, घाबरायला काय झालं? आई आहे की तुझ्यासोबत." ती त्याच्या डोक्यावरून हात फिरवत म्हणाली.

त्याच्या चेहऱ्यावर खूप सारे प्रश्न होते.

"आई, ते आजोबा जे आहेत त्यांना किडनॅप केलं आहे का? ते असं का बोलत होते." लहान जीव पण खूप विचार करायचा.


"नाही तसं काहीच नसणार. चुकून त्यांनी आपलं दार वाजवलं. बरं चल मी तुला छान गोष्ट सांगते."


आई गोष्ट सांगते म्हंटल्यावर तो भलताच खुश झाला. गोष्ट ऐकता ऐकता कधी त्याला झोप लागली कळलंच नाही.

राधाने त्याच्या अंगावर पांघरलं आणि पुन्हा उठून बसली.


ते आजोबा किती जोरजोरात दरवाजा वाजवत होते. तिला तेच आठवत होतं.

सतत तेच शब्द कानावर पडत होते.

त्यांना त्यांच्या जुन्या घरी जायचं होतं. इथे जबरदस्ती आणलं होतं का?

विचारचक्र काही थांबता थांबत नव्हते.

एकतर राज देखील नव्हता. त्याच्याशी बोलून मन कसं मोकळं होतं.
तोच तर सर्वस्व होता. गेल्यावर्षी तिचे आई बाबा एका अपघातात देवाघरी गेले होते, तेव्हापासून एकटेपणा वाट्याला आला होता.
राजने तिला खूप सावरलं होतं. सासू सासरे देखील तिला जपत होते.

तेव्हापासून ती जरा जास्तच भावनिक झाली होती. आई बाबांची सतत आठवण यायची. छातीत धडधड होत असे. नकारात्मक विचार तिला भंडावून सोडत. आज तर जास्तच विचार करू लागली.


रात्री उशिराच झोप लागली.

सकाळी बेल वाजली. सात वाजले होते.


दार उघडले पाहते तर समोर मिश्किल हास्य करत राज उभा होता.


त्याला पाहून खुश झाली आणि त्याला बिलगली.

"तू असा अचानक? तू उद्या येणार होता ना?"

"हो पण तुला सरप्राईज द्यावं म्हणून लवकर आलो. बरं आता इथे दारातच सगळे प्रश्न विचारणार आहेस का आतही येऊ देणार आहेस?" तिला डोळा मारतच म्हणाला.


"ये ना." त्याच्या हातातील बॅग घेत ती म्हणाली.


तो आत गेला आणि ही दरवाजा बंद करत होती तितक्यात तिची नजर त्या आजोबा राहत असलेल्या घरात गेली.


तिचा फ्लॅट तळमजल्यावर समोरच्या विंगसमोर असल्यामुळे तिला सगळं दिसायचे.

दार बंद करणार तोच त्या आजोबांचा आवाज कानावर आला.


"कोणी आहे का? मला सोडवा इथून." आजोबा खिडकीतून डोकावून जोरजोरात बोलत होते.

ती तशीच थांबली.

त्या आजोबांची सून आली. ती आजोबांना घेऊन गेली.


आता मात्र राधाला वेगळंच वाटू लागले.

काल पण रात्री ते आजोबा असेच करत होते आणि आताही.

खरंच जबरदस्तीने त्यांना इथे आणलं होतं का?


"राधा." राजच्या आवाजाने ती भानावर आली.

"हो आलेच." 
ती फार अस्वस्थ झाली.

तिचा चेहरा सर्व काही सांगत होता.

"राधा, इतका काय विचार करतेय?"

"काही नाही. तू बोल कशी झाली पिकनिक?"

"मस्त एन्जॉय. "

"हम्म."

"चल मी फ्रेश होतो."

ती काहीच बोलली नाही.

"राधा, काय हे? मीच बोलतोय. तुझं लक्ष कुठे आहे?"

"काय म्हणाला?"

"अगं माझी राणी लक्ष कुठे आहे?"

क्रमशः
अश्विनी ओगले.
अष्टपैलू  स्पर्धा लेखन.