गेल्या भागात आपण पाहिले की, राधाच्या समोरच्या विंगमध्ये कोणीतरी राहायला आले होते आणि त्याच घरातील आजोबा तिचा दरवाजा ठोठात तिला म्हणत होते की, मला माझ्या जुन्या घरी जायचं आहे. दुसऱ्या दिवशी देखील ते आजोबा खिडकीत उभे राहून तसंच काहीसं बोलत होते. राज तिला विचारतो काय झालं? आता पाहू पुढे.
" राज, आपल्यासमोरील विंगमध्ये जे कुटुंब राहायला आले आहे त्या कुटुंबातील आजोबा काल रात्री दहाच्या सुमारास आपलं दार वाजवत होते. दार उघडल्यावर ते म्हणत होते, मला माझ्या जुन्या घरी जायचं आहे. त्यांचा चेहरा खूप काही सांगत होता. असं वाटत होतं त्यांना अजूनही काहीतरी बोलायचं आहे. तितक्यात त्यांचा मुलगा आला आणि त्यांना घेऊन गेला. आता देखील तू जेव्हा आला आणि ते खिडकीत उभे राहून तसेच काहीसं म्हणत होते. मला त्या आजोबांची फार काळजी वाटते. सगळं ठीक तर असेल ना? त्यांना काही त्रास तर नसेल ना? का ते सारखं असं बोलत आहेत? कालपासून माझ्या डोक्यात त्यांचेच विचार आहेत. माझं तर कशातच मन लागत नाहीये आणि तू देखील नव्हता. माझ्या डोक्यातून त्यांचे विचार जातच नाहीयेत. कालपासून माझं मन उदास झालं आहे."
राधा जे काही बोलत होती ते राज शांतपणे ऐकून घेत होता.
राधा जे काही म्हणाली ते ऐकून त्यालाही जरा काळजी वाटली; पण त्याने चेहऱ्यावर अजिबात दाखवलं नाही, उलट तो म्हणाला.
राधा जे काही म्हणाली ते ऐकून त्यालाही जरा काळजी वाटली; पण त्याने चेहऱ्यावर अजिबात दाखवलं नाही, उलट तो म्हणाला.
"राधा, असं पटकन कोणताही निष्कर्ष काढणं चुकीचं ठरेल. तू इतका विचार करू नको. सगळं काही ठीक असेल."
"खरंच?"
"हो मी म्हणतोय ना. सगळं ठीक असणार."
दोघांचा आवाज ऐकून अनुजला जाग आली. बाबा म्हणत तो राजला घट्ट बीलगला.
"राज, तू फ्रेश होऊन ये मी छान ब्रेकफास्ट बनवते."
ती निघू लागली.
"राधा, हे बघ जास्त विचार करू नको. आई बाबांच्या धक्क्यातून तू आता कुठे सावरली आहेस. पुन्हा जास्त विचार करायला लागलीस ,तर तुला त्रास होईल. मला ते नको आहे. प्लीज स्वतःला सांभाळा. अनुज आणि माझ्याकडे बघून तरी स्वतःला जप."
"हम्म." राधा.
' राज माझी किती काळजी घेतो. मी जास्तच विचार करू लागली आहे. मी जसा विचार करत असेल तसं काही नसणार.'
तिने स्वतःच्या मनाची समजूत घातली. शेवटी तिच्यासाठी अनुज आणि राज खूप महत्त्वाचे होते. आई-बाबांच्या जाण्याने आलेला एकटेपणा, त्यातून बाहेर पडणं हे तीच्यासाठी खूप मुश्किल झालं होतं. राजने कसं तरी तिला त्याच्यातून बाहेर काढलं होतं. त्यालाही ते नकोच होतं. त्याला माहीत होतं ती पुन्हा विचारात पडणार. काळजी करत राहणार आणि तेच विचार तिला त्रासदायक ठरणार.
तिला सतत नकारात्मक विचार करायची सवय जडली होती. काहीतरी अघटित घडेल असंच तिला वाटत राहायचं. तिच्यामध्ये झालेला बदल त्यालाही सतावत होता. तिचं रात्रीचं अचानक उठून रडणं त्याने पाहिलं होतं. त्याच्यासाठी एक चॅलेंज होतं.
तिला सतत नकारात्मक विचार करायची सवय जडली होती. काहीतरी अघटित घडेल असंच तिला वाटत राहायचं. तिच्यामध्ये झालेला बदल त्यालाही सतावत होता. तिचं रात्रीचं अचानक उठून रडणं त्याने पाहिलं होतं. त्याच्यासाठी एक चॅलेंज होतं.
तिने छान ब्रेकफास्ट बनवुन आणला. तिघांनी भरपेट नाष्टा केला. अनुजची लुडबड चालली होती. राज तिला पिकनिकचे फोटो दाखवत होता, तिथे घडलेले एक से बढकर एक किस्से रंगवून सांगत होता. ती देखील सारं काही मन लावून ऐकत होती.
"राधा, मी काय म्हणत होतो खूप दिवस झाले, तू ताईकडे गेली नाही. दोन-चार दिवस राहून ये, म्हणजे तुलाही बरं वाटेल आणि अनुजला देखील तिथे सोबत होईल. तोही छान एन्जॉय करेन."
"माझीही इच्छा आहेच जायची; पण मला भरपूर कामं आहेत. वेळेत पूर्ण करावी लागतील."
"बरं ठीक आहे; पण कमीत कमी घराच्या बाहेर तरी पडत जा. तितकंच तुला बरं वाटेल."
"हम्म. बरं मी दुपारच्या जेवणासाठी काय बनवू?"
"काहीही नको." राज.
"का?"
"कारण आज लंच बाहेर करायचा आहे."
"कशाला बाहेर?"
"कशाला काय? किती दिवस झाले तिघेही कुठे गेलो नाही. जाऊयात."
"आई, चल ना जाऊया." अनुज देखील त्याच्या आईला मस्का मारत होता.
"बरं ठीक आहे."
राधा,राज,अनुज तिघेही निघाले. राधाच्या आवडीचं हॉटेल आणि तिच्याच आवडीचा मेनू. राधाला कसं आनंदीत ठेवायचं हे राजला चांगलंच जमू लागलं होतं.
अनुजने देखील त्याच्या फेवरेट डिशवर ताव मारला. तो देखील खूप खुश होता.
स्वतःच्या इवल्याशा हाताने तो आई आणि बाबाला घास भरवत होता.
नंतर तिघांनी आईस्क्रीम खाल्ली आणि घरी निघाले.
बिल्डिंगसमोर उभी राहिली, पाहते तर काय त्या आजोबांची सून राधाच्या घराची बेल वाजवत होती.
राधाने तिच्या पाठीवर हात ठेवला.
"घरात कोणी नाहीये का? मी खूप वेळ बेल वाजवतेय."
"मीच इथे राहते."
"ओहह. तुमचंच नाव राधा का?"
"हो मीच राधा."
"ते कांता ताई आहेत त्यांनी तुमच्याबद्दल सांगितले."
राधा विचार करू लागली,
'आजोबाबद्दल काही सांगायला आल्या आहेत की काय?' ह्यांचे माझ्याकडे काय काम?'
कशासाठी आल्या होत्या त्या?
क्रमशः
अश्विनी ओगले.
कथेचे पुढील भाग अजिबात मिस करू नका.
अश्विनी ओगले.
कथेचे पुढील भाग अजिबात मिस करू नका.