मनीषा - लढा अस्तित्वाचा.भाग.२५.

"कोण घरातून पळाली? अहो जरा तरी लाज ठेवा. मरणाच्या दारात होते मी. जगण्यासाठी धडपडत होते. तरी तुम्हाला पाझर फुटला नाही. एकदा तरी हॉस्पिटल मध्ये येवून माझी अवस्था पहायची होती तुम्ही?
तुमची सून होते ना मी? मग माझ्याबद्दल इतकं ही करावं वाटलं नाही तुम्हाला?'
स्वतःच्या पोराच्या चुकांना लपविण्यासाठी, मला दिवस रात्र फक्त आणि फक्त टोमणे देत राहिलात. माझ्याकडुन जितके काम करून घेता येईल, तेवढे करून घेतले तुम्ही. आणि बोलत आहात, मी नाटक केले. आधी स्वतःच अंतरंग बघा. म्हणजे कळेल तुम्हाला नाटक मी नाही तुम्ही सर्वांनी माझ्या सोबत केले ते.."

घरात पाहुण्यांची वर्दळ सुरूच होती. प्रत्येक जण येता जाता मनीषा आणि आत्त्याबायंना पाहून पुढे जात होते.
त्यात आत्त्याबायंनी नको तिथे उभे राहून विषय काढला होता. ह्या मुळे वातावरण तणावपूर्ण झालेच होते.
मयंकला हॉल मधून, मनीषा' अंजूच्या, आई सोबत चिडून काही तरी बोलत असल्याचे दिसते. तसा तो विवेकला दाखवतो. दोघांच्या ही मनात अनेक प्रश्न निर्माण होतात.
आनंद ही तिथेच कोपऱ्यात उभा राहून, अंजू आणि सुबोधचे फोटो सेशन पाहत असतो. तेव्हाच त्याचे लक्ष त्याच्या आईकडे जाते. तिच्या सोबत मनीषाला पाहून, तो काय समजायचे तो समजतो. आणि पटकन त्यांच्याकडे जातो.