मानसिकता भाग ... १

लीलाताईंच्या डायरीत त्यांनी दिलेल्या, त्यांना मिळालेल्या सगळ्या आहेरच्या व्यवस्थित नोंदी असायच्या. कोणी काय दिलं, किती दिलं, लग्नात दिलं की बारशाच्या वेळी दिलं. इतकंच काय दरवर्षी नातवंडांच्या वाढदिवसाला काय काय मिळालं हे सुद्धा लिहिलेलं असायचं. देण्याघेण्याची वेळ आली की त्याप्रमाणेच आपणही द्यायचं त्याचं म्हणणं असायचं. आलेल्या बऱ्याच वस्तू न वापरता कोणाला तरी देता येतील म्हणून वर्षांवर्ष तश्याच ठेऊन द्यायच्या. अतिशय व्यवहारी, जेवढ्यास तेवढं द्यायचा स्वभाव होता त्यांचा. वीस तीस वर्षापूर्वी मिळालेल्या पन्नास शंभर रुपयांच्या आहेराला त्यावेळी किंमत होती आता पन्नास रुपयात अर्धा किलो भाजीसुद्धा येत नाही एवढी साधी गोष्ट त्यांच्या लक्षात येत नव्हती. कळतंय पण वळत नाही अशी काहीशी अवस्था लीलाताईंची होती. द्यायची वेळ आली की कंजुषपणा करायचा आणि आपल्याला लग्नाकार्यात मिळालेल्या साड्यांना, भेटवस्तूनां नावं ठेवायची, तोंड वेंगाडायच सासूच्या ह्या सवयीला नेत्रा पुरती कंटाळून गेली होती. आपल्या माहितीसाठी लिहून ठेवायला तिची काहीच हरकत नव्हती पण त्यानुसारच आहेर करायचा ह्या वृत्तीचा मात्र तिला राग यायचा.