आधार हक्काचा - भाग -१

“बरं बरं.. माफ कर मला. न्हाई बोलणार तसं कधी! पर तू रुसू नगं माझ्यावर. आरऽऽ या जगात तुझ्याशिवाय आन् साजिरीशिवाय दुसरं कोण हाय रं मला? तुला तर म्हाईत हाय की माझी बायकू तर आमची पोरगी बारकी असतानाच गिली. तवा तूच मला आधार दिलास न्हव! म्हणून तर म्या सावरू शकलो. तवापास्न आजवर तू माजी साथ कवा सोडली न्हाईस. लय मदत कीलीस, तशीच आताही यव्हढी मदत करणार न्हवं? यकदा तिचं लगीन लाऊन दिलं म्हणजे लय मोठ्या जबाबदारीतन रिकामा होईन. मग काय आपण दोघं असच गप्पा मारत बसाया मोकळं.” दाजीबा कोंडीबाचा रुसवा काढण्यासाठी बोलत होता.