माहेरपण भाग २

“तुझं म्हणणं बरोबर आहे गं आशा. तुझा राकेश इतर वेळी कितीही नको म्हणाला तरी बायको आणि मुलांना आणायला जाण्याच्या निमित्ताने का होईना पण जाणार तर आहेच. तुझ्यासोबत पण तसा येतोच म्हणा कधी माहेरी फेरी मारायची असेल तर. आमचं काय! माझं माहेर म्हणजे आनंदसाठी सगळ्यात कंटाळवाणं ठिकाण आहे. काय तर म्हणे तिकडे जाऊन बोअर होतो मी! मला सांग आशा, माणसाचं मन इतकं कसं बदलतं गं? म्हणजे बघ ना, कधीकाळी माझं माहेर, म्हणजे आनंदचं आजोळ त्याला खूप खूप आवडायचं. दर वर्षी सुट्टीला तिकडे जाण्यासाठी अगदी उत्साही प्राणी बनायचा तो. जसजसं शाळेच्या महत्त्वाच्या वर्षांमुळे त्याला आजोळी जायला जमणं कठीण झालं, तसा दरवर्षी चिडचिड करायचा. का? तर आता सुट्टीत आजोळी जायला जमत नाही. तोच आनंद आता मात्र त्याच ठिकाणाबाबत अगदी कोरड्या मनाचा झालाय.” बोलता बोलता सुनंदाताईंना भरून आलेलं.