नकळत धागे जुळती अंतिम भाग - पाच

"बाबा आम्हाला पसंत आहे पण तुम्हाला या दोन मुलीचे बाबा व्हायला आवडेल का?" विहा त्यांच्याकडे भरलेल्या डोळ्यांनी पाहत म्हणाली. बोलतांना एक अश्रू तिच्या गालावर आला तसा मोहन यांनी बोटाने पुसून तिला कुशीत घेतलं आणि तिच्या डोक्यावर थोपटले. विभाच्याही डोळ्यांतून अश्रू वाहत होते. त्यांनी एका हाताने विभाला बोलवले आणि तिला कुशीत घेतले. त्यांनी दोघांच्या कपाळावर पापी केली. दोघांचेही मन भरून आले होते. खूप वर्षापासून बाबाच्या प्रेमासाठी तरसत होत्या. वसुंधराने दोघांना आई आणि बाबा दोघांचही प्रेम दिलं होत पण आपल्या मैत्रिणींना त्यांच्या बाबासोबत हसत खेळत पाहून त्यांनाही बाबा आठवत होता. आई घरी येण्याआधी खूप रडून घेत होत्या, एकमेकांना समजवत होत्या. तिला काही समजू नये म्हणून शांत बसून राहत होत्या पण त्यांच्या शांत असणं ही तिला खूप काही सांगून जात होत. मग ती ह्या नाहीतर त्या कारणाने त्याचं मन रमवण्याचा प्रयत्न करत होती. तरीही वेड मन बाबाच्या आठवणीने व्याकूळ होतं होत.