उंबऱ्याच्या आत परकी : भाग १
“तुझी अक्कल तुझ्याजवळच ठेव!”
सुलभाने दुसऱ्या खोलीत जाताजाता ऐकवलेले हे शेवटचे वाक्य बराच वेळ प्रणितीच्या कानात घुमत होते. खरेतर त्यावेळचे संपूर्ण बोल तिच्या काळजाला चिरून गेलेले. आपली सख्खी आई आपल्यासाठी हे असे काही शब्द वापरते, हे पचवणे तिला जरासे जडच जात होते; पण वास्तव नाकारून चालणार नव्हते.
प्रणिती दुसऱ्या खोलीत जाऊन बसली खरी; पण डोळ्यांतील अश्रू काही थांबत नव्हते. थोड्या वेळापूर्वी घडलेला प्रसंग तिच्या नजरेसमोर तरळून गेला.
“तोंडावर ताबा ठेव जरा. हल्ली जास्तच बोलायला लागली आहेस.” प्रमोद, प्रणितीचे बाबा मोठ्या आवाजात ओरडतच म्हणाले.
“मी काय केलंय पण?” प्रणिती चिडक्या स्वरात म्हणाली.
“मला अक्कल शिकवू नकोस! मी मूर्ख वाटतोय का? हां? मला शहाणपणा शिकवत आहे.” प्रमोद पुन्हा एकदा तिच्यावर ओरडत म्हणाले आणि अशीच रागात बडबड करत बाहेर निघून गेले.
प्रणितीने एकदा आपल्या आईकडे बघितले.
“बरोबर म्हणाले तुझे बाबा. फारच चुरूचुरू बोलत आहेस हो हल्ली तू. ही असली नाटकं जरा कमी कर.” सुलभाने रागीट कटाक्ष टाकून म्हटले.
“तुम्ही लोक मला काय बोलताय. जरा स्वतःच्या मुलाला बोला. मुलाच्या चुका तर दिसत नाहीत तुम्हाला. माझं बोलणं बरं दिसतंय!” आता प्रणिती पण रागात फणकारून म्हणाली.
“त्याच्याबद्दल तर बोलूच नकोस तू. त्याला तुझीच नजर लागली असेल. म्हणून त्याची कुठली कामं होत नाहीत. पनवती कुठली!” सुलभा अगदीच तावातावाने बोलत होती.
इकडे प्रणितीला मात्र तिच्या काळजात कोणीतरी वार केल्यासारखे वाटत होते.
‘तुझीच नजर लागली असेल.’
‘पनवती!’
पुन्हापुन्हा तिच्या मनात फक्त हेच शब्द रुंजी घालत होते.
“माझ्या पोराच्या मागे भुणभुण लावू नकोस परत.” सुलभाच्या या वाक्याने ती भानावर आली खरी; पण हृदयात एक परकेपणाची कळ मात्र नक्कीच आली होती.
“तुझ्या मुलाने नको ते उद्योग करून ठेवले आहेत ते दिसत नाहीयेत का तुम्हाला? ते बघा आधी! मला काही हौस नाहीये तुझ्या गुणी मुलाच्या नादी लागायची. केलेले उद्योग निस्तरायला सांगा आणि मग मला बोलायला या.” संयमाचा बांध फुटलेली प्रणिती रागातच बोलून गेली.
“ते आमचं आम्ही बघू.” सुलभा आताही तोऱ्यातच म्हणाली.
“हां मग बघा. तुमच्या मुलाच्या उद्योगांचा मला त्रास नकोय उगीच. सांभाळा लाडक्या मुलाला!”
आणि यावरूनच तिचे बोलणे धुडकावून लावत सुलभाने “तुझी अक्कल तुझ्याजवळच ठेव!” असे म्हटले होते.
पण या एकूणच प्रसंगामुळे प्रणितीच्या मनात मात्र भयानक असे वादळ उठले होते.
चुकी नसताना तिला बरेच काही ऐकून घ्यावे लागले होते.
चुकी नसताना तिला बरेच काही ऐकून घ्यावे लागले होते.
क्रमशः
© कामिनी खाने
© कामिनी खाने
जलदकथा मे २०२५
विषय : परकी
शीर्षक : उंबऱ्याच्या आत परकी
विषय : परकी
शीर्षक : उंबऱ्याच्या आत परकी
सदर कथेचा कॉपीराईट लेखिकेकडे असून यूट्युब चॅनेल अथवा इतर कुठेही याचा वापर केला गेल्यास कडक कायदेशीर कारवाई केली जाईल याची नोंद घ्यावी.
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा